Sagan öll: Múhameð - mildur og réttlátur með dashi af illnauðsynlegri valdbeitingu.. eða hvað?

Hér kemur hún greinin sem ég talaði um að ég væri að vinna að þegar Skúli var rekinn út af moggablogginu. 

Saga Múhameðs spámanns múslíma hvítþvegin í tímritinu Sagan öll.

Ég fagna því að það eru nú tímarit á íslensku sem fjalla um sögu og gera það á aðgengilegan, líflegan og fræðandi máta fyrir alla.  Eitt þeirra Sagan öll hefur að undanförnu tekið fyrir sögu trúarbragða og þá sérstaklega helstu spámanna eða upphafsmanna þeirra.   Fyrir nokkrum mánuðum var tímaritið með umfjöllun um Jesú og kom þar með alls kyns snepla sem maður hafði ekki heyrt um áður, a.m.k. ekki í kristinfræðinni á meðan maður gekk í grunnskóla.   Greinin virtist a.m.k. tilraun til að lýsa staðreyndum byggðum á heimildum frekar en sögusögnum og gefa sjónarhorn fræðimannsins í stað þess sem gleypir við öllu hráu.

Í 2. tölublaði Sögunnar allrar 2008 er á forsíðu mynd af Múhameð spámanni múslíma með fyrirsögninni;  „Múhameð – Kaupmaðurinn sem varð spámaður Allah“.  Þetta vakti forvitni mína og keypti ég blaðið í þeirri von að nú fengi ég að líta raunsanna frásögn af Múhameð í íslensku tímariti. Í ritstjóraspjalli tímaritsins skrifar Illugi Jökulson að ákveðið hafi verið að birta virðulegar myndir af spámanninum því „...að sú hefð í vestrænni blaðamennsku sem við fylgjum beinlínis krefst þess að myndir séu gerðar að viðfangsefninu.  Annað væri fáránlegt.“   Gott og vel, en á bak við þessa hefð liggja mun meiri verðmæti, þ.e. tjáningarfrelsið og því þarf Illugi ekki að útskýra ákvörðun tímaritsins með vísan í hefðir.  Hefðir koma og fara en tjáningarfrelsi er varanlegt siðferðisgildi. 

Greinin um Múhameð spámann greinir í byrjun frá því þegar hann fær „vitrun“ og ákveður að hann verði að boða trú á Allah einan, meira að segja þó að hann væri „nauðugur viljugur í fyrstu“.   Æh! aumingja Múhameð - það er ekki allra að axla svo miklar byrðar.  Greinin rekur hvernig hann komst til áhrifa og valda á Arabíuskaganum og átti stutta valdatíð uns hann dó árið 632, aðeins 10 árum eftir að hann hélt úr Mekka með fáa fylgismenn.  Eftir lestur fyrstu síðunnar af fjórum varð mér ljóst að hér væri verið að birta mjög hvítþvegna hluta úr ævisögu spámannsins, svona eins konar barnasöguútgáfu.  Eftir lestur allrar greinarinnar var ég verulega vonsvikinn  því að það vantaði mikilvæga hluti í sögu Múhameðs miðað við það sem ég hef lesið í öðrum heimildum.   Hluti sem þægilegast er að þegja um.

Lesandinn fékk ekki að vita um þau fjöldamorð sem Múhameð bar ábyrgð á og í sérstakri aukagrein um „Konur Múhameðs“ var það fegrað hvað varð til þess að hann giftist Zaynab, áður eiginkonu stjúpsonar síns.   Ef ég hefði ekki lesið um sögu spámannsins annars staðar hefði ég haldið eftir lestur þessarar greinar að Múhameð hefði verið velviljað mikilmenni sem „nauðugur“ hefði háð stríð til að koma á réttlæti (í sínum stíl) og betri trú.   Hann hefði reyndar verið svolítill ruplari og strangur sem veraldlegur höfðingi í stríði, en maður sem þráði að útrýma skurðgoðadýrkun (sem hlaut að vera slæm), lifa í friði með Gyðingum (sem hann svo myrti í stórum stíl) og stunda góðgerðastarfsemi.    Svolítið harður af nauðsyn og kúl andlegur leiðtogi sem vildi smælingjum vel.

Það er að vísu minnst á að hann „hafi ekki verið neitt lamb að leika sér við“ sem veraldlegur höfðingi.   Sagt var frá því að eftir að flestum Gyðingaættbálkunum í „Jaþrib“ (ekki haft fyrir því að útskýra að það er Medína nútímans er hét áður Yathrib) hafi verið vísað burt hafði þeim eina ættbálki sem eftir var verið gert að snúast til hins nýja siðar.  „Fáeinir undirgengust það en þeir karlmenn sem vildu halda fast í trú sína voru hálshöggnir; konur og börn hneppt í þrældóm“.   Þetta var því tillegg Múhameðs til „góðrar sambúðar við Gyðinga“ eins og sagt er að hann hafi viljað.  Allt er þetta nú látið líta út þannig að það hafi verið Gyðingarnir sem létu ekki Múhameð í friði þannig að hann hafi orðið að verja sig.  Það er næstum alveg sleppt að minnast á að flestir aðrir á Arabíuskaganum voru einnig á móti Múhameð þangað til að valið stóð um að annað hvort að fylgja honum ellegar vera drepnir.   Love and peace baby, yes love and peace!

Þá er undarlegur hluti frásagnarinnar í greininni þegar því er lýst að menn Múhameðs hafi unnið mikilvæga orrustu árið 624 við Badr.  Sagt er að þarna hafi verið um að ræða „frægan sigur og orðspor spámannsins óx mjög um allan Arabíuskaga.  Menn fóru að leggja eyrun við: kannski hafði þessi undarlegi kenningasmiður eitthvað fram að færa!“  Vissulega var þetta eins konar „kenningasmiður“ sem notaði heiðna siði, gyðingatrú og Zoroastríanisma (7 himnaríki), til að bræða saman Islamstrú, en hví skyldu menn ætla að hann hefði eitthvað gagnlegt fram að færa út frá því ofbeldi sem hann beitti eða hernaðarsigrum?“  Kannski í hugum þeirra sem bugtuðu sig fyrir sverðinu.  Undarleg framsetning og ég sé ekki samhengið.  Ef maður hefur í huga að orðið „Islam“ á arabísku þýðir „hlýðni, undirgefni eða uppgjöf eða undirlægni*“ þá er e.t.v. ekki skrítið að þetta þyki mikilvægur atburður, þ.e. fyrsta mikla uppgjöfin fyrir Múhameð og jú, afsakið, auðvitað Allah.

Önnur frásögn frumrita

Hér kemur að því að segja frá því hvernig fræðimaðurinn og fyrrum músliminn Ibn Warraq segir sögu Múhameðs í bók sinni; Why I am not a muslim - Prometheus books, NY, 2003.  Þessi bók er fagmannlega unnin og ríkulega studd með frumheimildum og beinum tilvitnunum í þær.

Á bls 93 í bók Warraq segir að eftir sigur Múhameðs við Badr hafi hann gerst mun ásæknari og hafið grimma herferð gegn öllum þeim sem mæltu honum mót. 

Fyrst tók hann al-Nader höndum en sá maður hafði gert grín að Múhameð þegar hann var í Mekka.  Al-Nader baðst vægðar og spurði Múhameð hver myndi sjá um dóttur sína: „Logar helvítis!“ hrópaði spámaðurinn og maðurinn var höggvinn niður.  Í súru 8.68 er aftakan blessuð: „It has not been for any prophet to take captives until he has slaughtered in the land.“  Ég treysti mér ekki að þýða þetta nákvæmlega en það er ljóst að spámaðurinn átti ekki að þurfa að halda föngum lifandi.

Næsta fórnarlamb Múhameðs var ljóðskáldið Asma bint Marwan sem tilheyrði Aws ættbálk araba.  Hún hafði aldrei farið leynt með andúð sína á Islam og taldi það kjánaskap að treysta ókunnugum manni sem barðist gegn eigin fólki.  Hún lýsti eftir því í ljóði hvort að einhver heiðursmaður myndi ekki stöðva Múhameð , en hann var fljótur að svara fyrir sig og sendi mann inn á heimili hennar í skjóli nætur þar sem hún var myrt innan um börn sín.  Fjölskylda hennar varð svo að taka upp Íslamstrú.  Hann lét svo myrða í svefni öldunginn Abu Afak sem hafði dirfst að gagnrýna hann í ljóði.

Múhameð hafði í byrjun gert friðarsamning við stóru gyðingaættirnar en fann leið til að ógilda þann samning.  Minniháttar rifrildi á markaðstorgi réttlætti árás spámannsins á Banu Qaynuqa ættbálkinn sem varð að gefast upp eftir umsátur og yfirgefa Medina fyrir fullt og allt.  Það var aðeins fyrir bón annars af stóru arabaættbálkunum (Khazrajites) að spámaðurinn þyrmdi lífi gyðinganna.  Múhameð fékk 1/5 af eigum þeirra og restin gekk til manna hans.  Á þessum tíma varð spámaðurinn fyrir þeirri vitrun sem segir frá í súra 3.12-13:  „Segðu þeim sem eru vantrúa – Þið verðið sigraðir og safnað saman í helvíti, og hvílíkt illur hvílustaður er það!“  Múhameð hélt áfram morðum sínum og þar sem hann vantaði liðsstyrk beitti hann brögðum eða fyrirsátum.   Menn hans plötuðu gyðinginn Kab ibn al-Ashraf með því að þykjast vera vinir hans og eftir það sagði Múhameð við menn sína: „Drepið alla gyðinga sem þið náið valdi yfir“.  Þetta varð m.a. til þess að fylgismenn hans fóru að drepa að óvörum vini sína meðal gyðinga.  Einn morðinginn sagði:  „Ég dræpi bróður minn fyrir Múhameð!“

Árið 627 reyndu ættbálkar frá Mekka að ráða niðurlögum Múhameðs í Medina með umsátri en mistókst.  Síðasti ættbálkur gyðinga í Medina sk. Banu Qurayza tóku að hluta til þátt í vörnum borgarinnar en voru að mestu hlutlausir á meðan umsátrinu stóð  (skv. afsakendum Múhameðs áttu þeir að hafa barist gegn honum). Múhameð ákvað samt að ráðast gegn þeim og þeir gáfust upp eftir stutta varnarbaráttu.  Þeir báðu um að yfirgefa borgina án eigna sinna en Múhameð bað mann af Banu Aws ættbálkinum að kveða upp dóm yfir þeim, en sá maður hafði hlotið slæm sár í herferðinni.  Dómurinn var dauðadómur yfir öllum karlmönnum Banu Qurayza gyðinganna og voru á milli 700-800 þeirra hálshöggnir á heilum degi.  Konur og börn voru hneppt í þrældóm og eignum skipt á milli fylgismanna spámannsins.  Ekki brást það svo að Múhameð fékk guðlega vitrun sem lagði blessun á dóminn. 

Í grein Sögunnar allrar segir um þetta:  „Eftir [umsátur Mekka-manna] var síðasta Gyðingaættbálknum í Jaþríb [Medína] skipað að snúast til hins nýja siðar. Fáeinir undirgengust það en þeir karlmenn sem vildu halda fast í trú sína voru hálshöggnir; konur og börn hneppt í þrældóm.“  Punktur.  Ekkert er minnst á hversu mikil slátrun þetta var og ekkert minnst á að í raun var dómur kveðinn upp yfir þeim öllum.  Í bók Warraqs er ekki minnst á að gyðingarnir hafi haft val um að snúast til Íslamstrúar í þessu tilviki.  Það væri hvort eð er ekki hægt að réttlæta morðin þó að slíkt „val“ hefði verið í boði.

Sagnfræðingar (skv. Warraq) hafa ýmist talið þennan verknað Múhameðs óheyrilega ranglátan,  fullkomlega afsakanlegan í ljósi stríðs eða hvorki réttlátan né rangan þar sem ekki sé hægt að dæma þetta út frá siðgæðisstöðlum nútímans.  Hinir síðast nefndu hafa farið frekar mildum orðum um örlög gyðinganna sem „bitur“ og að stríðsreglur þessa tíma hafi verið „harkalegar“.   Biturt og harkalegt í hugum hverra? Fólks á 20. öld eða 7. öld? Var skárra að deyja á 7. öld?  Voru fjöldamorð þá ásættanleg?  Ef það er ekki hægt að gagnrýna stríðsglæpi 7. aldar, er þá nokkuð hægt að hrósa því sem vel var gert á 7. öld eða 1. öld?  Warraq gagnrýnir slíka afstæðishyggju í siðferðislegri túlkun á mannkynssögunni og er ég honum sammála. 

Tengdadóttirin varð eiginkona

Frásögn þess sem skrifar í Söguna alla um aðdraganda þess að Mohameð spámaður tók sér tengdadóttur sína, Zainab fyrir konu er mjög frábrugðin frásögn Ibn Warraq.  Vitna ég nú í hina fyrrgreindu:

„Sænat bint Jasj var gift Saíd sem var ættleiddur sonur Múhameðs og Khadíju.  ... Saíd og Sænat áttu ekki skap saman og skildu og þá kvæntist Múhameð henni.  Sá ráðahagur mætti nokkurri gagnrýni þar sem hún hafði áður verið gift ættleiddum syni hans en sú gagnrýni var kveðin í kútinn.“

Vá, þetta er allt önnur frásögn en í bók Ibn Warraq sem byggir á frumheimildum.  Takið eftir orðunum „áttu ekki skap saman“ og „mætti nokkurri gagnrýni“.   Hver ætli hafi verið „kveðinn í kútinn“ og með hverju?  Sorry, ég bara spyr.

Hér er frásögnin eins og hún er birt í bók Warraqs:

„Dag einn fór spámaðurinn í heimsókn til fóstursonar síns, Zaid.  Zaid hafði verið einn af þeim fyrstu, reyndar sá þriðji sem hafði  tekið Íslamstrú og var mjög hliðhollur spámanninum.  Hann var giftur Zaynab bint Jahsh, frænku spámannsins.  Hún var mjög fögur.  Þegar spámanninn bar að dyrum þeirra var Zaid ekki heima en Zaynab lauk þeim upp og var ekki hulin miklum klæðnaði þannig að kyntöfrar hennar komu berlega í ljós.  Spámanninum varð að orði „Náðarsamlegi Drottinn, Góðir Himnar! hversu þú snýrð hjörtum karlmanna!“  Hann neitaði að ganga inn og snéri brot t í dálítilli ringulreið.  Zaynab hafði heyrt til spámannsins og sagði Zaid frá þeim þegar hann kom heim.  Zaid fór strax til spámannsins og af skyldurækni bauðst til að skilja við konu sína fyrir hann.  Múhameð hafnaði því og sagði „haltu konu þinni og óttastu Guð“.    Samt sem áður var Zainab gagntekin af þeirri hugmynd að giftast spámanninum og Zaid, sem sá að Múhameð þráði hana áfram, ákvað að skilja við hana.  Múhameð óttaðist þó almenningsálitið því sá verknaður að giftast fyrrum konu fóstursonar síns var talinn sifjaspell.   Eins og svo oft áður fékk hann vitrun sem gerði honum kleift að losna við hömlur sínar.   Hann sat við hlið konu sinnar Aisha þegar hann skyndilega féll í vitrunartrans og sagði: „Hver mun fara og óska Zaynab til hamingju og tilkynna að Drottinn hefur gefið mér hana í hjónaband?“.  Í Súrunni 33.2-33.7 segir því:  „Guð hefur ekki gefið karlmanni tvö hjörtu ... né hefur Hann gert ættleida syni þína að þínum eigin.  ... Láttu ættleidda syni þína bera nafn þeirra eigin feðra.  Þetta er réttlátara í augum Guðs.“  Við þessari vitrun átti kona spámannsins átti að hafa sagt af nokkurri hæðni; „Sannarlega virðist Guð þinn hafa verið fljótur að uppfylla bænir þínar“.

Sumir sagnfræðingar (Watts og fleiri) hafa afsakað þetta og sagt að þar sem Zaynab var orðin 35 ára hafi ekkert kynferðislegt átt sér stað í þessu heldur hafi þetta verið pólitískur ráðhagur hjá spámanninum.  Bókmenntir múslíma sjálfra túlka söguna á kynferðislegum nótum, þ.e. fegurð hennar lýst og að hún hafi verið lítið klædd og vindur feykt hári hennar til.  Múslíminn Muhammad Hamidullah, kom með þá túlkun að sterk orð Múhameðs um fegurð Zaynabs hafi aðeins verið til þess að undirstrika undrun hans á því að Zaid og Zaynab hefði átt að koma vel saman, en sagnfræðingurinn Rodinson telur að slíkt passi alls ekki við þá meiningu sem upphaflegi textinn skili.

[tilvitnun í bók Warraqs lokið]

 

Mér sýnist að sá sem skrifaði sögu Múhameðs í Sögunni allri hafi viljað afsaka spámanninn og gefa einungis túlkun Hamidullah á þessum atburðum.  Samkvæmt bók Warraqs var ekki venja meðal araba þessa tíma að stunda fjölkvæni en samt eignaðist Múhameð 13 konur ef marka má þann fjölda sem talinn er upp í Sögunni allri. 

Tilgangur skrifanna

Til hvers ætti ég að skrifa þessa grein og vekja athygli á mismunandi frásögnum um Múhameð spámann?  Til þess að draga upp dökka mynd af honum?  Nei til þess að draga upp þá mynd sem samkvæmt frumheimildum virðist vera sönn eða a.m.k. upprunaleg um hann.   Er maður með þessu að slá sleggjudóm um Íslam?  Nei, þó að Múhameð hafi farið með hernaði og útbreiðsla Íslam hafi  náðst að miklum hluta til með sverðinu, þá er ekki þar með sagt að múslímar í dag séu fólk sem vill með ofbeldi breiða út trú sína eða fyrirlíta fólk annarrar lífsskoðunar.   Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan.  Hins vegar ef maður spyr sig þeirrar spurningar; Hvers vegna eru svona margir hryðjuverkahópar til á meðal múslíma og hvers vegna virðast svo margir múslimar í löndunum fyrir botni Miðjarðarhafs telja að vopnaskak og stríð leysi vandamál þeirra?, þá hlýtur maður að leita að því hvort að helsta fyrirmynd þeirra og siðferðilegur leiðtogi, Múhameð spámaður hafi gefið ástæður til slíks hugsanagangs og verka.   Maður spyr sig einnig hvort að sú kvennakúgun sem á sér stað í þeim löndum þar sem sharia lög eru við lýði, eigi sér fyrirmyndir í lífi Múhameðs?  Eru múslímar að gera nokkuð annað en það sem Múhameð hefði talið rétt þeirra og skyldu?  Svari nú fróðir takk!

PS:  Ég vil taka það fram að eftir trúarbragðafræði í grunnskóla vissi ég að Múhameð var spámaður múslíma, guð þeirra héti Allah og að helgasta borg þeirra væri Mekka, sem þeir færu í pílagrímsferðir til.   Annað ekki. 

*leiðrétting eftir ábendingu Svans Gísla.  Sjá athugasemd hans og svar mitt við henni.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 2.6.2008 kl. 02:34]

Vissulega sýndist mér, Svanur, þegar ég barði tímaritið Sagan öll augum í búð og renndi yfir fáein atriði í greininni, að saga Múhameðs væri þar tekin fyrir á yfirborðskenndan hátt. En ég á eftir að lesa þá grein í reynd, sem og þína – á það bara eftir!

[Fransman (IP-tala skráð) 2.6.2008 kl. 05:52]

Ég held að það sé mikilvægt að fólk fái sem réttasta sögu af Múhameð og Kóraninum til að það hafi einhverjar forsendur til að skilja þá sem fara um í hernaði gegn vesturlöndum í nafni "Islam".

Það er engum greiði gerður með því að afgreiða þá bara sem "ofstækismenn" eða "geðveika", því eins og Bretar hafa komist að, ásamt fleirum, þá verður engin varanleg lausn á deilum nema sjónarmið allra fái að komast að.

[Kassandra (IP-tala skráð) 2.6.2008 kl. 06:38]

 

 

Maður er nefndur Kåre Bluitgen, danskur að ætt. Hann bjó á Norðurbrú í Kaupmannahöfn. Atvinnu sína hafði hann öðru fremur af að skrifa kennslubækur fyrir börn og unglinga um trúarbrögð hinna ýmsu þjóða. Svo var það dag einn síðsumars Anno Domini  2005 að hann vildi lýsa Múhammeð spámanni í máli og myndum og bað sér liðs hjá drátthögum mönnum sem vandi hans var.  Brá  nú svo við að fyrri samstarfsmenn Kára færðust undan og fór hann bónleiður til búðar. Kvað einn manna þessara sér ekki myndi vært á danskri grund vegna ofsatrúarmanna af kynþætti M. og fengi hann að líkindum plikta fyrir teikningu með lífi sínu. Nefndi hann  hollenskan myndgerðamann Theo van Gogh og svipleg og ótímabær örlög hans sem víti til varnaðar. Kvað hann Theo ekki hafa dáið úr sorg eftir frænda sinn málarann V van Gogh og þótti sem ill álög lægju á allri myndgerð af Múhammeð. Undraðist Kári þetta mjög í fyrstu því hann var maður víðförull og  átti í fórum sínum spámannamyndir frá bæði Egyptalandi og Persíu.

Lét hann þó kyrrt liggja um hríð.

 

Víkur nú sögunni til manna á Jótlandspósti sem þótti þetta ekki góðar fregnir, og ef  þessu yrði unað, lítið hafa áunnist í baráttu fyrir ritfrelsi og skoðanafrelsi og margur góður drengur  þá fallinn í valinn fyrir gíg. Ekki síst var mönnum ferskt í minni hvernig oki áþjánar og kúgunar hafði verið hrundið af danskri grund  hálfri öld áður .. og ” hvað er þá orðið okkar starf í sex hundruð sumur”…?

Nú skyldi heigulsorðið  rekið af  og prentfrelsi varið og var efnt til mikillar keppni um myndir af spámanninum og lofaði málgagn Jótlendinga birtingu á bestu myndunum. Mesta athygli vakti Múhammeð með sprengju undir vefjarhötti sínum. Einnig urðu verðandi píslarvættir í Palestínu felmtri slegnir af tilhugsuninni um að himnaríki gæti ekki staðið við loforð sín um 72 óspilltar meyjar að launum fyrir hetjudáðir gegn Stóra og Litla Satan.

 

Undu músselmanar í Danmörku þessum málum illa og vildu láta drepa myndgerðarmanninn Kurt Westergaard svo og frumkvöðla frjálsrar umræðu, þá Flemming og Karsten. Voru lífverðir kvaddir til og stóðu þeir vörð dag sem nótt  um þá fóstbræður en Westergaard fór huldu höfði og lagðist út á mörkina.

Var hnútum kastað á víxl en ekki þótti framámönnum múselmana nóg að gert og ákváðu að biðja sér liðsauka í fornum heimalöndum sínum.  Beisluðu þeir gandinn og fóru í háloftum ríðandi til Líbanon, Sýrlands, Transjórdaníu og annarra Miðausturlanda með sönnunargögn í farteskinu. Með því að sýna bræðrum sínum þar hvernig danskir á hinn svívirðilegasta hátt hæddu spámanninn og heilagleika hans væri leikur einn að fá ”fatwa” þ.e. dauðadóm uppkveðinn yfir trúlausum andstæðingum músselmana.

 

Nú varð atburðarrásin hröð. Myndsýning hófst. Lokið af öskju Pandóru flaug út í veður og vind.. Æstur múgur gekk berserkagang, hausar brotnuðu, blóðið rann, fánar voru rifnir, sendiráð brennd. Í Samaríu og Júdeu fengu börnin kramarhús með brjóstsykri ef þau tröðkuðu á þjóðtáknum Vesturlanda .Ólæsir sem aldrei heyrt talað um Danaveldi keyptu fána og brenndu á götum úti, fánagerðarverksmiðjur í Danmörku og Svíþjóð höfðu ekki undan að anna eftirspurn á krossprýddum fánum,rauðum hvítum, bláum, gulum. Danskar vörur voru bannfærðar, Austrið logaði, margir lágu í valnum. Hafði nú sendisveit músselmana haft erindi sem erfiði og snéri heim til norðursins.

 

  Víkur nú sögunni suður  á Normandí. Í þorpinu Trie-sur-Baise var að vanda haldin uppskeruhátíð í haustbyrjun og brugðu menn sér í grímubúninga af því tilefni og voru verðlaun veitt fyrir besta búninginn. Bílaviðgerðamaðurinn Jacques Clement velti því fyrir sér hverju hann ætti að klæðast og í stað þess að setja strút á höfuðið valdi hann að þessu sinni stórt grísatrýni úr plasti með hlálega stór svínseyru. Féll val dómsnefndar á Jacques og var hann myndaður í bak og fyrir af ljósmyndurum bæjarblaðsins eins og siður er í fámenni. Segir ekki meira frá honum fyrr en fólk í heimaþorpinu ber kennsl á hann sem Múhammeð spámann á þeirri mynd*  sem mestum úlfaþyt hafði valdið í Austurlöndum á jólaföstu …

 

 * lítilega retuscherad                                                                        framhaldssaga…

 

 

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.6.2008 kl. 08:31]

Frábær grein og afar fræðand. Mér þykir afar merkilegt að sjá að einhverjar greinar Súranna séu til orðnar fyrir eintóma tkifærismennsku spámannsins og tengist beint hans pe´sónulegu praktísku málu. Þú nefnir annars ekki það morðæði og landvinninga, sem gerðir voru í nafni spámannsins eftir hanns dag, sem eimitt voru réttlættar af ofstæki hans og tækifærismennsku. Þessi grein var jú um persónu Múhameðs, svo það liggur milli hluta.

Araba vantaði trúarbrögð til að finna til sjálfs síns og sameina sig og því blómstraði trúin. Menn vilja þakka trú þeirra þá menningarbyltingu og vísindabyltingu, sem varð á þessum tíma og vissulega má segja að sameiningaraflið, landvinningar og arðrán, hafi stuðlað að slíku en ekkert í ritningunum þeirra bendir til beinnar ástæðu þeirra kennisetninga fyrir slíkri framför, raunar þvert á móti.

Það þarf ekki að taka því fram að kristning náðui fótfestu fyrir samskonar blóðsúthellingar auk þess að þurrka út alla menningu og þekkingu, þar sem hún fór. Fyriir þingið í Níkeu voru þetta bitlausir og dreifðir trúhópar, sem byggðu á allskyns ritum og kennisetningum, sem ekki eru til í dag og var eytt. Ekki eru allir sammála um hve margir sátu þingið en talað er um allt frá 150 til 300 trúarhöfðingja. Það voru háværar deilur um þessi rit og þeir sem ekki samþykktu kanónuna í lokin voru bannfærðir. (svo vilja menn kenna lýðræði við kristni)

Þú át heiður skilnn fyrir þetta  Svanur.

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.6.2008 kl. 08:47]

Enn eru múslimir að mirða og ganga í dauðann fyrir skrípamyndir eins og sjá má af fréttum dagsins, þar sem þeir sprengdu sendiráð danmerkur í pakistan í loft um og drápu fjölda manns. Nú er komið gott af þessari vileysu.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 2.6.2008 kl. 10:34]

Ef það er tilgangur þinn að varpa nýju ljósi á sögu Íslam hefði e.t.v. verið heppilegra að notast við tilvitnanir úr ritum sem eru hlutlaus en ekki yfirlýstir undstæðings Íslam eins og Warraq er.

Reyndar kemur afstaða þíns sjálfs í ljós um leið og þú segir  "Æh! aumingja Múhameð" og segir  "orðið „Islam“ á arabísku þýðir „uppgjöf eða undirlægni“" - Lúmsk tækni til að gefa Íslam neikvæða merkingu. Orðið þýðir að sjálfsögðu hlýðni eða undirgefni.

Warraq gerir sig sekan um fimm meginvillur í bók sinni "Hversvegna ég er ekki múslími"

1.Hann tekur ekki tillit til þeirrar staðreyndar að Íslam óx út úr fortíð sem síðan var innlimuð í Íslam.

2. Hann meðhöndlar Kóraninn og sunnah sem heild og jöfn hvað valdsumboð snertir.

3. Hann tekur ekkert tillit til sjálfsgagnrýni múslíma í gegnum tíðina.

4. Hann gerir ekki mun á menningarlegum fyrirbærum sem hafa blandast Íslam og þess sem á uppruna sinn í Kóraninum.

5. Hann fjallar um texta Kóransins á sama hátt og sagnfræðirits eða vísindarits. Hann tekur sem sagt ekkert tillit til fagurfræði málsins og blæbrigða sem breyta merkingu textans og gerir hann marbreytilegan og sveigjanlegan. (Þetta er það sem flestir gagnrýnendur Íslam hafa notfært sér til að slá ryki í augu vestræns almennings sem vanur er að taka það sem stendur svart á hvítu, bókstaflega og eiginlega.)

Mér finnst þessi Apologia þín í restina skondinn og yfirklórsleg. Það sem þú velur að kalla "mynd sem samkvæmt frumheimildum virðist vera sönn" er það ekki.

Sögu Íslam og þeirrar siðmenningar sem af kenningum Múhameðs reis, hafa verið gerð skil í fjölda góðra rita og bóka sem eru námsefni í háskólum víða um heim. Skil því ekki val þitt á þessari bók sem áreiðanlegri heimild.

[Sævar Finnbogason, 2.6.2008 kl. 11:49]

Svanur Gísli „1. Hann tekur ekki tillit til þeirrar staðreyndar að Íslam óx út úr fortíð sem síðan var innlimuð í Íslam.“

Þetta eru alveg ógild rök. Hafa einhverntíma orðið til trúarbrögð sem ekki taka eitthvert mið af fortíðinni? Skýrasta dæmið um slíkt er kristni!

Svanur Gísli „5. Hann fjallar um texta Kóransins á sama hátt og sagnfræðirits eða vísindarits. Hann tekur sem sagt ekkert tillit til fagurfræði málsins og blæbrigða sem breyta merkingu textans og gerir hann marbreytilegan og sveigjanlegan. (Þetta er það sem flestir gagnrýnendur Íslam hafa notfært sér til að slá ryki í augu vestræns almennings sem vanur er að taka það sem stendur svart á hvítu, bókstaflega og eiginlega.)“

Hér er ensk þýðing úr Kóraninum, sem einsog þú orðar það, er hægt að notfæra sér vegna fagurfræðinnar til að slá ryki í augu fólks.

„Koran 47:4

When you meet the unbelievers in the Jihad strike off their heads and, when you have laid them low, bind your captives firmly. Then grant them their freedom or take ransom from them, until War shall lay down her burdens.“

Svanur Gísli„ 3. Hann tekur ekkert tillit til sjálfsgagnrýni múslíma í gegnum tíðina.“

Hann nafni þinn er að skrifa um Múhameð, ævi hans og "störf" ekki þróun Islam gegnum aldirnar

[Svanur Sigurbjörnsson, 2.6.2008 kl. 12:25]

Sæll nafni 

Tilgangur minn var að koma fram með það sem stendur í bók Warraqs til samanburðar við það sem kom fram í tímaritinu Sagan öll. 

Ég er ekki heldur að fela mína eigin afstöðu en hún kemur fram á sínum stöðum þar sem það er ljóst að það er mín afstaða, ekki annarra.  Vinsamlegast látið mig vita ef það er einhvers staðar óljóst.  Þýðing mín á "Islam" var tilraun mín til að þýða "submission".   Trúlega eru orð mín "uppgjöf" og "undirlægni" ekki alveg hin hefðbundna þýðing.  Samkvæmt Ensk-íslensku orðabók Arnar & Örlygs bls 1036, þýðir orðið submission: "1. Það að gangast undir vilja, vald eða áhrif annarra; uppgjöf; The defeated general showed his submission by giving up his sword. 2. hlýðni; auðmýkt; auðsveipni."  Í texta Wikipediunnar um Islam segir: The word Islam means "submission", or the total surrender of oneself to God (Arabic: الله, Allāh).^[1] An adherent of Islam is known as a Muslim, meaning "one who submits [to God]".^[2][3]  Það er því ljóst að það er verið að gefa sig á vald Allah og þess sem fer með vald hans hér á jörðu.  Með því er manneskjan að gefa upp talsverðan hluta af sjálfstæði sínu og fór það fram í stórum stíl með hótunum um líflát á dögum Múhameðs og í margar aldir þar eftir.  Þeir sem þannig snérust gáfust því upp fyrst og urðu undirgefnir Allah.  Orðið undirlægni er e.t.v. óheppilegt og því mun ég taka það út og setja hlýðni og undirgefni í staðinn.  Munurinn skiptir trúlega einhverju máli.

Þú talar um 5 meginvillur í bók Warraqs.  Hvaðan hefur þú þessa upptalningu?  Ertu búinn að lesa bókina?

Fyrstu liðurinn - að hann taki ekki tillit til fortíðar Íslam hlýtur að vera rangur hjá þér því hann fjallar einmitt mikið um tilurð Islam og hvernig gyðingdómur, heiðnir siðir og trúarbrögð eins og Zaroastrinisminn og "apocryphal" kristni höfðu talsverð áhrif á Múhameð.  Hvort að hann geri það svo öllum líki er trúlega annað mál en það er ekki hægt að saka hann um að fjalla ekki um fortíðina.

Hvað lið 2 hjá þér varðar treysti ég mér ekki að dæma um.  Hann segir á bls 165: "The Koran and the sunna ar the expressions of God's command, the definitive in inscrutable will of Allah that must be obeyed absolutely, without doubts, without questions, and without qualifications."  Síðan telur hann upp og segir frá 4 sérfræðingum í sharía lögunum frá 8. og 9. öld sem enn eru ráðandi í túlkun þessara rita.  Margt fleira um þessi rit er í bókinni - hún fjallar um þau að mestu.  Hvort að punktur þinn er réttur eða skiptir miklu máli veit ég ekki.

Liður 3 um sjálfsgagnrýni múslíma er einkennilegur.  Það er fullt af tilvitnunum í bók hans í fólk sem gagnrýnir Íslam, bæði múslímar og aðrir.  Hvers vegna ætti maður sem er að gagnrýna Íslam, ekki að nota sjálfsgagnrýni múslíma nema að hann sé ekki sammála henni og þyki hún yfirborðskennd.

Liður 4 á ekki rétt á sér nema að hann sé rökstuddur.  Mér sýnist þetta alrangt.  Það er mikið um það fjallað í bók Warraqs hvernig ýmsir menningarstraumar, þá aðallega trúarlegir og forn-arabískir hafi blandast Íslam. 

Liður 5.  Hvenær á að taka orð bókstaflega og hvenær ekki?  Skoðum eftirfarandi þýðingar úr einni virtustu þýðingu Kóransins á ensku af N.J. Dawood sem var gefin út 1956 og endurskoðuð 11 sinnum, síðast 2003:  Do not befriend them [the unbelievers]...  If they desert you, sieze them and  put them to death wherever you find them. 4:89  They do blaspheme (guðlasta), that say: "God is the Messiah (Jesú), the son of Mary."  For the Messiah himself said: "Children of Israel, serve God, my Lord and your Lord."  He that worships other deities besides God (t.d. Jesú), God will deny him Paradise, and the Fire shall be his home.  None shall help the evil-doers. 5:72  They do blaspheme, that say: "God is one of three."  There is but one God.  If they do not desist from so saying, those of them that disbelieve shall be sternly punished. 5:73  But those that disbelieve and deny Our revelations shall become the inmates of Hell. 5:86

Er hægt að misskilja þetta eitthvað mikið?  Er líklegt að þetta hafi verið ýkt af þýðandanum eða tekið of bókstaflega?  Það er frekar þú og afsakendur Íslam sem eru að slá ryki í augu fólks með því að reyna að búa til eitthvað annað úr þessum orðum en þau segja.  Þessi orð eru algerlega í samræmi við ævi Múhameðs og þurfa ekki útvötnunar við.  Í frásögn Warraqs af t.d. Zaynab málinu er hann að nota orð spámannsins sjálfs og er það mun heiðarlegra en að birta bara túlkun einhvers á sögunni.   Þú nefnir blæbrigði.  Skipta þau miklu máli á endanum?  Blæbrigði eiga ekki að breyta merkingu, því þá væru þau kölluð öðru nafni.   Vestrænar þjóðir eru alls ekki vön því að taka öllu bókstaflega, hvaða vitleysa er þetta í þér maður.  Ef að þær tækju t.d. Biblíuna bókstaflega upp til hópa, værum við enn á 12-16. öld.

Svo kallar þú skrif mín "Apologiu" þegar þau eru þvert á móti.  "Apologists" eru þeir sem verja helgiritin eins og þú ert að gera.  Þjónar tilgangi í þínum augum að snúa þessu við?  Mér sýnist þú reyndar snúa ári mörgu við í máli þínu og kórónar viðsnúninginn með þessu.   Hvort að myndin sem lýst er í bók Ibn Warraq er sönn, ósönn eða bara uppdregin mynd af þeim frumheimildum sem hann hefur ætla ég ekki að dæma endanlega um.   Það sem er ljóst, er að sú mynd er talsvert önnur en sú sem var dregin upp í Sagan öll og er mun nákvæmari. 

[Svanur Gísli Þorkelsson, 2.6.2008 kl. 13:34]

Um lið eitt er þetta að segja nafni; Warraq fjallar um fortíð og samtíð Múhameðs eins og það sé einhver ljóður á Múhameð eða opinberun hans. Hann gerir tilraun til að nota augljósar sögulegar staðreyndir til að vera Múhameð til minnkunar í stað þess að líta á þær sem eðlilegan feril trúarbragða sem þurfa að aðlaga sig að vissu leyti menningu landsins á sama tíma og þau umbreyta henni.

Hvað sjálfsgagnrýni múslíma varðar, verður að taka tillit til þess að það er ekki beint gagnrýnendum Íslam til framdráttar að rödd þeirra heyrist. Sérstaklega þegar réttlæta þarf styrjaldir og auðlindarán í löndum þeirra í stórum stíl. Samt hafa hógværar raddir múslíma, meira að segja úr röðum ummaíforingjanna, heyrst yfirlýsa að ljómi Íslams hafi aldrei verið minni og að skugginn sé það ofstæki sem gegnsýrt hefur andspyrnuhreyfingar múslíma. Þeir hafa jafnframt bent á að leitast verði við að finna fiðasama leið til að endurlífga trúna.

Hvað fjórða liðinn varðar er það augljós tilgangur Warraq að fá okkur til að horfa á sögusvið Muhameðs með nútímagleraugum, mæla viðbrögð Múhameðs við fádæma villimennsku þess tíma með nútíma mælistikum og væna síðan Múhameð sjálfan um villimennsku þegar hann passar ekki inn í nútíma glansmynd af guðsmanni.

Í tengslum við blæbrigði  og áherslur vil ég segja þetta. Þar eð Kóraninn hefur ákveðna uppbyggingu, tungumál og táknmál sem getur verið venjulegum múslíma erfitt að skilja, þróaðist fljótlega ákveðin fræðigrein í kring um túlkun bókarinnar. Fyrstu múslímarnir lögðu sig eftir að nema sögu, málfræði og tungumál ásamt náttúruvísindum til að skilja Kóraninn betur. - Útkoman var furðu samhljóma túlkun sem hinn íslamski heimur samþykkti. Enginn gat numið Kóraninn án þess að leita á náðir þessara túlkunaraðferða.

Vissulega gáfu þessar aðferðir rúm fyrir mismunandi útfæslur og engin þeirra var talin annarri fremri. Í dag eru sjö meginleiðir við að lesa Kóraninn og hver leið hefur tvær mismunandi útfærslur. Þannig hafa múslímar fjórtán mismunandi leiðir til að túlka Kóraninn.

Nafni:) Orðskrýpið apología átti þarna að merkja afsökun. Þú segist birta greinina til þess að vekja "athygli á mismunandi frásögnum um Múhameð spámann" en ert greinilega líka að tala gegn honum og trú hans og reynir samt að afsaka það. En látum það liggja á milli hluta.

[Svanur Sigurbjörnsson, 2.6.2008 kl. 14:06]

Sæll nafni

Já ég er líka að gagnrýna þessa hegðun Múhameðs líkt og Warraq gerir, en ég er ekki að afsaka það.  Ég afsaka ekki skoðanir mínar, nema að ég komist að því að þær hafi verið rangar.  Þú notaðir stóran staf í "Apologia" þannig að þú varst að vísa til ákveðinnar stefnu, ekki bara merkingarinnar "afsökunar".   Hér ertu að reyna að vera háll sem áll en sleppur ekki .  E.t.v. er ekki rétt að kalla verjendur trúarbragða "afsakendur" þeirra en sú hefð hefur tíðkast erlendis og er notuð meira að segja af verjundunum/afsakendunum sjálfum.  Það má sleppa því af sársaukalausu af minni hálfu og nota frekar "verjendur".

[Jakob (IP-tala skráð) 2.6.2008 kl. 14:55]

Sæll Svanur.

Þetta er mjög áhugaverð samantekt hjá þér. Það sást jú greinilega að yfirferð "Sagan öll" var mjög sykurhúðuð. Hefði frekar átt að vera í "barnasögu" dálkinum. En hún er samt sem áður góð til síns brugs við að gefa grunnt yfirblik yfir þessa merkilegu sögu.

[Valdimar Samúelsson, 2.6.2008 kl. 20:14]

Góð grein og ekkert nýtt í þeim efnum.

Ég hef unnið og búið meðal múslíma og það er ekkert grín, þá á ég við ef við tökum ekki hryðjuverkin með. Heiður verður að vera sýndur þeim sem hafa farið í pílagrímaferð og enn meiri ef þeir hafa farið oftar en einu sinni. Yfirmaður verður enginn nema hafa farið til Mekka´.

Þetta er vond trú og skapar illvilja. Við vitum öll að það er gott fólk innan allra trúarbragða en það er ekki Íslam trúnni að þakka að innan þeirra leynist gott fólk. Þeir eru arrógant gagnvart öðrum eins og við öll vitum. Við höfum láti þá í friði allt of lengi.

[Valdimar Samúelsson, 2.6.2008 kl. 20:26]

Hve vísindalegir menn eru í skrifum hér þá bendi ég mönnum að horfa á hluti sem eru að ske í dag og hafa verið að ske í hið minnsta frá því að bókin um Tyrkja Guddu var skrifuð . Múslímar eru í stríði við alla aðra trúarflokka períod... Já sína eigin líka.

[Valdimar Samúelsson, 2.6.2008 kl. 20:40]

Það að halda með Íslam er sama og að vera stríðsinnaður gagnvart öllum. Það er ekkert annað en fullkomin hlýðni.

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.6.2008 kl. 21:47]

Þótt það sé máske ekki tengt efninu, þá talaði ég við systur mína í noregi um daginn. Hún og maður hennar reka stórt hótel þar og eru með starfsfólk af ýmsu þjóðerni. Þar á meðal voru ungir múslimskir piltar, sem voru ekkert mikið öðruvísi en aðrir starfsmenn. Eitt sinn sat hún með vinkonu sinni á kaffihúsi hótelsins í lok dags.  Þar voru umræddir piltar einnig. Þeir komu til þeirra til þess að segja þeim að óspurðu að þeir litu á þær sem hórur og skýrðu frá því að það væri óásættanlegt að þær væru einar á kaffihúsi og það að drekka vín. Þeir sögðu þeim að þaðan sem þeir væru væru svona "hórur" einfaldlega barðar í buff og lokaðar inni. 

Það kom mjög á þær vinkonunnar, en þær ákváðu að láta sem ekkert væri og sögðu þeim að þær gætu lítið gert með þessi viðhorf þeirra en í þessu landi þyki þetta sjálfsagt, hvort sem þeim líkaði betur eða verr. Systir mín varð samt svo reið að hún vildi að maðurinn hennar ræki þessa pilta. Hann sagði hins vegar að hann tæki ekki séns á því, vegna þess að rétthugsunarpólitíkin gerði honum það ókleyft og myndi útmála hann sem rasista, auk þess sem menn, sem hefðu vogað sér slíkt, hefðu orðið fyrir ásóknum og eignartjóni.  Þetta er sá veruleiki, sem hefur orðið með þessu sósíaldemokratísku undanlátsemi og fólk er bæði hrætt við að verða stimplað sem rasistar auk þess sem það er skíthrætt við ofbeldi og tjón, ef það aktar við þetta fólk á sama máta og sjálfsagt er að akta við aðra.

Ekki veit ég þjóðerni þessara pilta og hvort þetta er almennt viðhorf múslima til vestrænna gilda. Það væri þó hrikalegt ef svo er og nauðsyn að taka á þessu. Þetta hefur ekkert með trúfrelsi að gera. Ef kennisetningar trúarbragða mælast til svona yfirgangs, þá skal setja skýrar reglur gegn trúarlegu einelti og ögrun. (Religious intimidation)

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.6.2008 kl. 21:57]

Það ætti raunar að setja í lög bann við trúarlegu áreiti, sérstaklega gagnvart börnum og taka alvarlega þegar menn skelfa þau með helvítisdómum og geistlegum refsingum fyrir minnstu yfirsjónir. Litlir einstaklingar, sem eru enn að læra á lífið og þreifa sig áfram. Þetta eru aðal skotmörk þjóðkirkjunnar og það er algerlega óskiljanlegt að menn þori ekki að setja þessum yfirgangi skorður.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 2.6.2008 kl. 22:01]

Jón Steinar reit;

"Þetta hefur ekkert með trúfrelsi að gera. Ef kennisetningar trúarbragða mælast til svona yfirgangs, þá skal setja skýrar reglur gegn trúarlegu einelti og ögrun."

Þessu er ég algjörlega sammála. Ég álít að öll þjónkun við óréttlæti sé ill hvaðan sem hún er ættuð.

[Sævar Finnbogason, 3.6.2008 kl. 01:01]

ohh, you westerners don't understand.... :)

[Guðrún María Óskarsdóttir., 3.6.2008 kl. 01:35]

Sæll Svanur.

Þetta er ágætur pistill hjá þér og nauðsynleg þjóðfélagsrýni sem þarf hverju sinni að vera til staðar.

Mín skoðun er sú hvort sem um er að ræða þessa tilteknu umfjöllun eða ýmislegt annað að ákveðin " sykurhúðun sannleikans " sé því miður afar nátengd nútíma fjölmiðlun, þar sem þetta dæmi er án efa ein helsta birtingamyndin.

kv.gmaria.

[Svanur Sigurbjörnsson, 3.6.2008 kl. 01:39]

Sæll Haukur

Mér sýnist að þessi frásögn í Sagan öll hafi viljandi verið sykurhúðuð, annað hvort af höfundinum eða þeim sem sagði höfundinum frá henni.   Það eru ýmsir sagnfræðingar sem eru duglegir að skrifa bækur og sykurhúða hægri og vinstri, að því er virðist til að þóknast þeim sem þeir skrifa um og sýna umburðarlyndi og velvilja.  Gallinn er að þannig kemst sannleikurinn ekki til skila og það getur valdið skaða.  Ég keypti nýlega bók eftir Karen Armstrong; Muhammad - Prophet for our time, Harper Press 2006, UK.  Mér fannst titillinn strax frekar grunsamlegur, þ.e. að þarna væri eitthvað verulega sykurhúðað í gangi en ákvað að lesa eitthvað þeim megin einnig.  Bókin er léleg og inniheldur í kynningarkaflanum setningar eins og; "His [Múhameðs] career revealed the inscrutable God's activity in the world, and illustrated the perfect surrender (in Arabic the word for surrender is Islam) that every human being should make to the divine".  Í ljósi þess að höfundurinn er ekki múslimi er þetta ansi mikill sleikjuháttur.  Hún lætur þarna í ljós mikla aðdáun á Múhameð og efast greinilega ekki um að hann hafi verið fulltrúi guðs á jörðinni.  Þegar höfundur byrjar svona þar ekki að giska mikið á það hvernig bókin er skrifuð.  Hún fær líka mjög sterka gagnrýni á amazone.com frá mönnum sem hafa augljóslega skrifað mikið um Islam sjálfir. 

Annars staðar i kynningarkafla bókar hennar segir hún (bls 18):  "Muhammad was not a man of violence.  We must approach his life in a balanced way, in order to appreciate his considerable achievements.  To cultivate an inaccurate prejudice damages the tolerance, liberality and compassion that are supposed to characterize Western culture."  Meira að segja frásögnin í Sagan öll viðurkennir þó að Múhameð rændi og ruplaði.  Ekki maður ofbeldis?  Fólk var í hrönnum neytt til að snúa til Islamskar trúar - ekki maður ofbeldis?  Þessi orð hennar "We must approach his life in a balanced way..." eru ótrúlega loðin og gagnslaus.  Svo endar hún málsgreinina með dæmigerðum sjálfsásakandi vestrænum naívistahætti með því að gefa í skyn að við hér á Vesturlöndum séum við ekki eins umburðarlynd og samúðarfull eins og álitið er.  Þetta er dæmigert fyrir fólk sem hefur slæmt sjálfsálit og þarf endalaust að vantreysta og gera lítið úr sinni menningu og umhverfi, til þess að sýnast umburðarlynt og sjálfgagnrýnið.  Þetta fólk heldur að þetta sé þroski, þegar það er í raun bara sjálfsfyrirlitning og undirlægjuháttur fyrir fólki sem telur sig hafa höndlað hinn eina sanna sannleik og hikar ekki við að vera með yfirgang og hótanir.   Sagan hans Jóns Steinars hér að ofan í færslu 16 er gott dæmi.  Naívistar láta kveða sig í kútinn því þeir kunna ekki að takast á við frekju og yfirgang úr nýrri átt.  Sjálfur þekki ég marga múslíma en ég vann með mörgum þeirra í New York í 7 ár.  Ég sá hversu illa sumir þeirra komu fram við konur en ég sá líka alveg ljómandi fólk meðal þeirra sem var orðið mun veraldlegra í háttum  sínum og lífsviðhorfi.  Þetta skiptist talsvert eftir því frá hvaða landi þeir komu.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 3.6.2008 kl. 02:04]

Valdimar: "Ég hef unnið og búið meðal múslíma og það er ekkert grín, þá á ég við ef við tökum ekki hryðjuverkin með. Heiður verður að vera sýndur þeim sem hafa farið í pílagrímaferð og enn meiri ef þeir hafa farið oftar en einu sinni..."

Já, eg hef unnið, borðað og búið með mörgum muslimum  (það voru ekkert nema muslimar verkamenn á vinnustaðnum og yfirmenn gyðingar og svo undirritaður)... og eg  bara kannast ekki við það sem þú ert að tala um.

Aldrei, I repeat, aldrei,  varð eg nokkurntíma var við að eg þyrfti að sýna þeim virðingu, sumir höfðu farið til Mekka, aðrir ekki og aldrei varð eg var við að þeir krefðust sérstakrar virðingar gagnvart hinum útá það.  Jú jú, þeir sögðu frá því svona með innilegri gleði og jafnvel með vott af stolti:  Eg hef verið í Mekka.  (og í framhaldi skapaðist umræða um það, að þeir vildu  endilega að eg færi til Betlehem en nei, eg hafði nú ekki áhuga á því)

þetta tal endalaust um að muslimar séu eitthvðað öðruvísi fólk almennt en td kristið... þetta er bara fráleitt.  Nákvæmlega eins og allt annað fólk.  Sumir er með þetta lundarfar aðrir hitt o.frv.  Ólíkir eins og þeir eru margir.  Og með trúna,  alveg það sama.  Sem dæmi voru einhverjir 2 á vinnustaðnum sem báðu stundum eins og ætlast er til á daginn  o.s.frv... og kannski ef mikið var að gera, þá heyrði maður etv. frá öðrum:  Er hann nú farinn að biðja ! og dæsti lítilega.(en þeir fundu þó ekki að því beint við þá, báru greinilega í bland allavega, virðingu fyrir bænrækninni)

Þe. sumir voru mjög uppteknir af trúnni, aðrir eitthvað, sumir lítið og einhverjir nánast ekkert, þe. svo merkjanlegt væri.

Eg varð aldrei, endurtek, aldrei, var við að þeir sýndu mér nokkurt tómlæti hvað þá fjandskap þó eg væri kristinn.  Nei, þeir tóku mér nánast eins og fjarskyldum ættingja, alúð vinsemd, hjálpsemi.  Eftir nokkura mánaða samveru með muslimum, hef eg ekkert nema gott af þeim að segja og eingöngu góðar minningar.

[Jón Steinar Ragnarsson, 3.6.2008 kl. 11:40]

Langaði að deila þessu með þér. Þetta kalla ég skynsemi og hugrekki. Þessi kona veit væntanlega um hvað hún er að tala, er það ekki?

[Jón Steinar Ragnarsson, 3.6.2008 kl. 11:43]

Jamm og meðan ég man, þegar rætt er um tímarit þá er tímaritið Skakki TURNINN afdráttalausara í garð trúarbragða og ansi skemmtilegar greinar þar um málefni tengd þeim.

[Svanur Sigurbjörnsson, 3.6.2008 kl. 11:48]

Það er lengi hægt að telja upp persónulega reynslu af hinum og þessum þjóðum og fólki af ýmsum trúarbrögðum.  Sumir gefa út yfirlýsingar út frá því að hafa þekkt nokkra og ekki spurt út í skoðanir eða tilhögun einkalífs, en aðrir út frá því að hafa þekkt marga og vitað mikið um þá.  Það þarf að kafa djúpt og athuga vel hvað er að gerast bæði út frá einstaklingnum og heildar lífsskoðanamynstrinu í menningu þeirra.  Persónulegar reynslur verða þó aldrei nema sýnishorn sem er mis mikiið hægt að taka mark á, en til þess að fá hlutlausa mynd þarf skipulagðar rannsóknir þar sem reynt er að eyða út hlutdrægni, óskhyggju eða staðfestingaráráttu.  Persónusögum þarf því alltaf að taka með vissum fyrirvara, sérstaklega ef viðkomandi hefur ekki þekkingu á takmörkunum stakra "sýna". 

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.6.2008 kl. 12:18]

Nafni, ertu virkilega svona hlutdrægur? Viðbrögð þín við sögu Jóns Steinars um hve múslímar eru hræðilegir eru;

Þetta er dæmigert fyrir fólk sem hefur slæmt sjálfsálit og þarf endalaust að vantreysta og gera lítið úr sinni menningu og umhverfi, til þess að sýnast umburðarlynt og sjálfgagnrýnið.  Þetta fólk heldur að þetta sé þroski, þegar það er í raun bara sjálfsfyrirlitning og undirlægjuháttur fyrir fólki sem telur sig hafa höndlað hinn eina sanna sannleik og hikar ekki við að vera með yfirgang og hótanir.   Sagan hans Jóns Steinars hér að ofan í færslu 16 er gott dæmi.  Naívistar láta kveða sig í kútinn því þeir kunna ekki að takast á við frekju og yfirgang úr nýrri átt.

Viðbrögð þín við færslu Ómars sem ber múslímum vel söguna.

Það er lengi hægt að telja upp persónulega reynslu af hinum og þessum þjóðum og fólki af ýmsum trúarbrögðum.  Sumir gefa út yfirlýsingar út frá því að hafa þekkt nokkra og ekki spurt út í skoðanir eða tilhögun einkalífs, en aðrir út frá því að hafa þekkt marga og vitað mikið um þá.  Það þarf að kafa djúpt og athuga vel hvað er að gerast bæði út frá einstaklingnum og heildar lífsskoðanamynstrinu í menningu þeirra.  Persónulegar reynslur verða þó aldrei nema sýnishorn sem er mis mikiið hægt að taka mark á, en til þess að fá hlutlausa mynd þarf skipulagðar rannsóknir þar sem reynt er að eyða út hlutdrægni, óskhyggju eða staðfestingaráráttu.  Persónusögum þarf því alltaf að taka með vissum fyrirvara, sérstaklega ef viðkomandi hefur ekki þekkingu á takmörkunum stakra "sýna". 

[Svanur Sigurbjörnsson, 3.6.2008 kl. 13:38]

Nafni

Í fyrsta lagi var ég að gagnrýna höfund bókarinnar Muhammad - a Prophet for our time sem heitir Karen Armstrong (og er ekki múslimi) og í öðru lagi var ég ekki að segja að "múslimar væru hræðilegir" eins og þú orðar það.  Vinsamlegast reyndu að lesa rétt úr orðum mínum og gera mér ekki upp skoðanir.  Ég gagnrýni margt í Íslam og sérstaklega Íslamista en segi ekki að múslimar séu yfir höfuð hræðilegir. 

Já þetta eru viðbrögð við færslu Ómars en ennig við minni eigin færslu.  Persónusögur, líka mínar eru aldrei lausar við hlutdrægni og bias.  Ég setti þessa færslu til að vara við því að við drögum of miklar ályktanir af þeim.  Gastu ekki séð það?

[Svanur Sigurbjörnsson, 3.6.2008 kl. 13:55]

Því má bæta við að vissulega er sagan sem Jón Steinar sagði, persónusaga, en ástæða þess að ég sagði að hún væri gott dæmi, er sú að ég hef heyrt fjölmargar svona sögur undanfarin ár.  Þegar konur sem í sakleysi sínu eru að drekka kaffi einar á kaffihúsi eru kallaðar hórur af ungum múslímskum mönnum og það rökstutt með því að vitna í trúarbrögð sín og menningarheim, þá er það nokkuð sem er ekki líklegt til að vera tilviljun.  Hundruð dæma um hið sama styðja þetta.  Það sem ég les úr þessu er að það að þetta viðhorf er ekki óalgengt meðal ákveðinna hópa múslima.  Ég veit ekki alveg Svanur Gísli hvers vegna þú vilt tala um hlutdrægni af minni hálfu en það eitt að draga þetta í dagsljósið virðist fara illa í þig. 

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.6.2008 kl. 14:02]

Hmm. Ég segi hvergi að þú hefðir sagt múslíma hræðilega. Ég sagði að saga Jóns hefði fjallað um hve múslímar væru hræðilegir. Hver þarf að lesa rétt? :)  Ég sá auðvitað að færslan átti við færslu Ómars, enda í beinu framhaldi af henni. En mér fundust viðbrögð þín við sögu Jóns ekki í samræmi við hana. Á það var ég að benda. Ég var ekki að gera þér upp skoðanir eða leggja þér orð í munn, enda notaði ég beinar tilvitnanir í þig, ekki satt?

[Hjalti Rúnar Ómarsson, 3.6.2008 kl. 17:13]

Hvað fjórða liðinn varðar er það augljós tilgangur Warraq að fá okkur til að horfa á sögusvið Muhameðs með nútímagleraugum, mæla viðbrögð Múhameðs við fádæma villimennsku þess tíma með nútíma mælistikum og væna síðan Múhameð sjálfan um villimennsku þegar hann passar ekki inn í nútíma glansmynd af guðsmanni.

Svanur Gísli, nú man ég ekki hvort Warraq (sem er fyrrverandi múhameðstrúarmaður) minnist á þetta, en ástæðan fyrir því að hann notar "nútíma mælistikur" á Múhameð er sú að hann er fyrirmynd múhameðstrúarmanna. Þegar menn í nútímanum vísa til hans sem hinnar fullkomnu fyrirmyndar, þá er ekkert að því að benda á þessa hlið.

[Svanur Sigurbjörnsson, 3.6.2008 kl. 19:07]

Sæll Jón Steinar

Takk fyrir skrif þín og hlekk á viðtalið við hina hugrökku Wafa Sultan.  Frábær kona!  Næsta blogg mitt er tileinkað henni.

[Jón Steinar Ragnarsson, 3.6.2008 kl. 19:13]

Hvað er hlutlaus gagnrýni?

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.6.2008 kl. 19:21]

Jón Ragnar; Hlutlaus gagnrýni er fyrst og fremst að gefa sér ekki fyrirfram niðurstöður rýni sinnar.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.6.2008 kl. 19:22]

Jón Steinar Ragnarsson, ætlaði ég að kalla þig...

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.6.2008 kl. 19:57]

Hjalti Rúnar;   Ég ætla ekki að verja stöðnun menningar Íslam, en það er ósanngjarnt að bera viðbrögð Múhameðs við villimannlegum siðum ættbálka og höfðingjaverndar samfélagsins sem hann leitaðist við að breyta, við hætti nútíma samfélags.

Múhameð tók sér t.d. eiginkonur einkum til að gefa þeim "stöðu" innan samfélagsins og í vissum tilfellum til að bjarga lífi þeirra. Hann tók sér konur til þess að tryggja frið milli ætta o.s.f.r.

Fjölkvæni Múhameðs er í dag af vestrænu nútímafólki talinn hinn mesti ljóður á ráði hans og sagt bera vitni um siðleysi hans. 

Sú staðreynd að ung stúlka  9 ára Aisha, dóttir Abu Bakr's sem var besti vinur Múhameðs fékk stöðu eiginkonu hans hefur meira að segja orðið til þess að fólk kallar Múhameð barnaníðing. Hvergi í sögunni af  Aisha er getið um níðingahátt Múhameðs. Nútímagleraugun gera hann að barnaníðing og fjöllyndum karli ekki satt?

[Kassandra (IP-tala skráð) 3.6.2008 kl. 22:13]

"Dette er ikke Muhammed..................."

http://www.adressa.no/nyheter/trondheim/article1094459.ece

Vona ad thú  hafir  kímnigáfu, lesandi gódur!

[Sigurður Rósant, 4.6.2008 kl. 11:37]

Svanur Gísli og Ómar Bjarki verja hér fimlega múslimi og segja þá í engu frábrugðna öðrum mönnum í daglegu lífi.

Ég hef unnið með múslimum í hart nær 2 ár og get alveg tekið undir frásögn Ómars hvað það varðar. Þeir eru ekkert öðruvísi en við hinir kristnu, trúlausu eða trúfrjálsu.

En frásögn sú af skáldkonunni Asma bint Marwan sem Svanur Sigurbjörnsson tiltekur og segir frá hvernig Múhameð myrðir þessa konu á villimannslegan hátt eins og því er lýst í Wikipediu;

"He went to her when she was breastfeeding, removed the child from her and stabbed her with the knife several times [Imam al-Awlaki Dust will never settled lecture]. Thus she was killed for uttering poetic verses against Muhammad.^"

Ef við tökum þessa frásögn út sem ásökun á hendur Múhameð og viljum með því fullyrða að hann hafi verið morðingi líkt og Móse, getum við þá með stóískri ró fullyrt að þessi saga sé túlkuð á rangan hátt hvað mannillsku Múhameðs varðar? Þessari spurningu beini ég til ykkar Islamsvinanna Svans Gísla og Ómars Bjarka.

Er þessi heift Múhameðs ekki forskrift Islamista sem nú herja á tjáningarfrelsi Vesturlandabúa?

Með kveðju hins trúfrjálsa

[Svanur Gísli Þorkelsson, 4.6.2008 kl. 11:58]

Sigurður Rósant; Þínar eigin heimildir segja þetta;....hearing the poems, Muhammad allegedly ordered her execution. Classical Muslim scholars such as Ibn `Adiyy considered the story to be a fabrication."

[Sigurður Rósant, 4.6.2008 kl. 19:52]

Svanur Gísli. Þú ert orðinn vel Íslamíseraður. Ertu að verða Ímám?

[Svanur Gísli Þorkelsson, 4.6.2008 kl. 21:04]

Sigurður Rósant; Ég þori að veðja að þú spilaðir aldrei fótbolta og veist örugglega ekki einu sinni hvað sá leikur gengur út á. - :)

[DoctorE (IP-tala skráð) 4.6.2008 kl. 22:58]

Munið þið ekki eftir Mumma meinhorni... same dude þegar hann var ungur að árum ;)

[Haukur Þór Þorvarðarson (IP-tala skráð) 8.6.2008 kl. 11:11]

Það er nauðsynlegt að taka ævisögu um Múhammeð Spámann sem skrifuð er af manni sem hatar Íslam, boðskap Íslam og Múhammeð Spámann með stórum fyrirvara. Það er alls ekki nauðsynlegt að sykurhúða ævisögu Múhammeðs Spámanns rauði þráðurinn í ævisögu hans er að hann barðist gegn þeirri samfélags kúgun sem fjölgyðistrú var á þeim tíma á Arabíuskaganum og kallaði fólk til eingyðistrúar í samfélagi sem lifði í algeru myrkri fyrir 1400 árum.

Ég er nemandi í Íslömskum fræðum og Arabísku í Saudí Arabíu og hef lesið þó nokkrar ævisögur um Múhammeð Spámann og það er er oft stór munur á túlkun margra ævisagna um líf Múhammeðs.

Bendi til dæmis á þessa hér sem mér finnst persónulega mjög skemmtilega uppsett: http://mohammad.islamway.com/

Hvernig gæti maður sem sagði að maður ætti að elska Móður sína þrisvar sinnum meira en föður sinn verið stríðsglæpamaður?

‘O Messenger of Allaah, who among the people is most deserving of my good companionship?’ He said, ‘Your mother.’ He asked, ‘Then whom?’ He said, ‘Your mother.’ He asked, ‘Then whom?’ He said, ‘Your mother.’ He asked, ‘Then whom?’ He said, ‘Then your father.’” (Reported by al-Bukhaari, 4/13, and Muslim, 2548).

Einn daginn kom maður til Spámannins:

A man once consulted the Prophet Muhammad about taking part in a military campaign. The Prophet asked the man if his mother was still living. When told that she was alive, the Prophet said: "(Then) stay with her, for Paradise is at her feet." (Al-Tirmidhi)

Hvernig gat "blóðþyrstur stríðherra" sagt þetta við einn manna sinna?

Hvernig gat hann gefið öðrum ráð um að það væri betra fyrir hann að gæta að móður sinni og sjá vel um hana þar sem Paradís væri undir fótum hennar.

Ef þið viljið fræðast um hið raunverulega Íslam þá get ég mælt með eftirfarandi hlekk:

http://www.islamreligion.com/

http://www.islamqa.com/en

Einnig ef þið viljið fræðast um það sem raunverulega er að gerast í Palestínu þá mæli ég með eftirfarandi heimildarmynd:

http://www.occupation101.com/

Heimildarmyndina er hægt að sjá á youtube hér:

http://www.youtube.com/watch?v=-SbjAanvUqs

[Svanur Gísli Þorkelsson, 8.6.2008 kl. 12:46]

Haukur reit;

Ég er nemandi í Íslömskum fræðum og Arabísku í Saudí Arabíu og hef lesið þó nokkrar ævisögur um Múhammeð Spámann og það er er oft stór munur á túlkun margra ævisagna um líf Múhammeðs.

Ertu múslími?

[Haukur Þór Þorvarðarson (IP-tala skráð) 8.6.2008 kl. 15:39]

Já ég er múslimi og Íslendingur.

Varðandi þessa ásökun um að Spámaðurinn hafi fyrirskipað morð á Asma bint Marwan fyrir að semja ljóð þá er sú saga uppspuni eins og kemur fram hér fyrir neðan:

Prophet Muhammad(saw) has been accused of ordering the killing of Asma bint Marwan after she had insulted him(saw) through her poetry. She was a poetess and a mother for whose death our Prophet(saw) is being held responsible.

Any student of Islam knows that the life of Prophet Muhammad(saw) has been described in detail in what he call the “Ahadith”. Ahadith in whole are basically collected stories, events, actions of the Prophet(saw). However not all the stories transmitted down by a chain of narrators are cent percent true. There are many sahih, hasan, da’eef (weak) ahadith. For Muslims it was very important to develop a science of hadith to separate truth from falsehood.

There are two places where this story about the killing of Asma bint Marwan has been reported and those are:

1) Kitab at-Tabaqat al-Kabir

and

2) Kinz ul Ummal

In Kinz ul Ummal this story is related under number 44131 and has been attributed to three people namely Ibn Asaker, Ibn Sad and Ibn Adiyy.

Ibn Adiyy is also the author of the book Al-Kamel and in that book he has mentioned this incident and on the authority of Jafar Ibn Ahmad Ibn Muhammad Ibn As-Sabah on authority of Muhammad Ibn Ibrahim Ash-Shami on authority of Muhammad Ibn Al-Hajjaj Al-Lakhmi on authority of Mujalid on authority of Ash-Shu’abi on authority of Ibn ‘Abbas, he has added the following:

this isnad (chain of reporters) is not narrated on authority of Mujalid but by Muhammad Ibn Al-Hajjaj and they all (other reporters in the chain) accuse Muhammad Ibn Al-Hajjaj of forging it. (Al-Kamel Vol 6, pg. 145)

Ibn al-Gawzi in his book Al-Ilal (Vol. 1, pg. 279) mentioned that this report was false. This report is also listed among other flawed reports.

Hence in conclusion this report is nothing but a fabricated lie – a forgery and should be discarded.

Sjá: http://ebrahimsaifuddin.wordpress.com/2006/10/03/the-false-account-of-asma-bint-marwan/

Einnig kemur þessi frásögn hvergi fram í haith bókunum sem innihalda allar staðfestar munnlegar frásagnir um Spámanninn Múhammeð sem eru Shaih al-Bukhari, Shaih Muslim, Sunnah Abu Dawood, Sunah Al-Tirmidi, Sunnah Ibn Majah og al Sunnah al Sughara.

Ef þið viljið læra um æfi Múhameðs Spámans þá bendi ég ykkur á:

http://mohammad.islamway.com/

[Haukur Þór Þorvarðarson (IP-tala skráð) 8.6.2008 kl. 15:47]

Einnig hefur æfi Múhammeðs Spámanns verið kvikmynduð, 

Myndin heitir The Message og er frá árinu 1976 leikstýrð af Moustapha Akkad þar sem stór leikarinn Anthony Quinn fer á kostum. 

http://www.imdb.com/title/tt0074896/Moustapha Akkad 

 Hægt er að horfa á myndina í fullri lengd hér: 

http://www.youtube.com/watch?v=3gsJv6Kus6A&feature=related 

[Svanur Gísli Þorkelsson, 8.6.2008 kl. 17:12]

Sæll Haukur.

Það væri nú gott að þú kæmir aðeins yfir á bloggið mitt og svaraðir þar nokkrum færslum efnislega. Mörgum finnst það skrýtið að ég skuli vera að standa í því af veikum ætti að verja Íslam og Múhameð. Satt a segja hefur skort í umræðuna að fá álit múslíma á málum. En kannski hugnast þér það ekki því ég er Bahai og eins og þú veist er litið á okkur sem örgustu villutrúarmenn í flestum löndum múslíma. Hver er þín skoðun á því?

[Haukur Þór Þorvarðarson (IP-tala skráð) 8.6.2008 kl. 18:59]

Sæll Svanur,

 Því miður er ég ekki með notendanafn hjá mbl.is þannig að mér hefur aldrei tekist að skrifa neitt comment á bloggið þitt.

Þar sem það er aðeins fyrir skráða notendur. En hefði ekkert á móti því að koma með comment í þá umræðu sem þar er. 

 Sjálfur veit ég mjög lítið um Bahaí, það eina sem ég veit er að heimspekinn bak við Bahaí er að sameina öll trúarbrögð.

Eins og Ahmadiyaa (http://en.wikipedia.org/wiki/Ahmadiyya) sem stofnað var af Mirza Ghulam Ahmad, Shikismi (http://en.wikipedia.org/wiki/Sikhism) stofnað af Nanak Dev og Nation of Islam stofnað af Louis Farrakhan eru trúarbrögð sem einnig eru sprotinn frá Íslam.  En öll eiga þau sameiginlegt að trúa því að Múhammeð Spámaður hafi ekki verið seinasti Spámaður Guðs.

Múslimar trúa því að Múhammeð Spámaður sé síðasti Spámaður Guðs og innsigli allra Spámanna.

Guð mun ekki senda annan Spámann til mannfólksins fram að dómsdegi. 

Múslimar trúa því að Guð hafi skipað öllum Spámönnum  sem komu á undan Múhammeð Spámanni hafi verið að kalla fólk til eingyðistrúar og frá hjáguðadýrkun. Og er þetta kjarni boðskapar Jesús, Abrahams, Ísaks, Íshamels, Sakríah, Nóa og annarra. 

Kjarni Íslam sem er trú allra Spámanna Guðs er undirgefni við Guð sem er merking orðsins Múslimi.

Guð segir í Kóraninum:ِ

Lo! In the creation of the heavens and the earth and (in) the difference of night and day are indeed signs (of His Sovereignty) for men of understanding, (3:190)

Guð er þekktur í gegnum rökhyggju hver getur afneitað því að Guð sé í raun til þegar hann maðurinn stendur frami fyrir hversu lítill hann er í samanburði við allan alheiminn.

Allir sem fylgja Múhammeð Spámanni eru Múslimar og þeir sem eru undirgefnir vilja Guðs munu hljóta náðar hans á dómsdegi.  

Ef þú vilt læra meira um Múhammeð Spámann bendi ég þér á þessa grein: http://www.islamreligion.com/articles/169/ 

[Svanur Sigurbjörnsson, 9.6.2008 kl. 02:08]

Sæll Haukur Þór

Þú byrjar með stórri yfirlýsingu með því að segja:

Það er nauðsynlegt að taka ævisögu um Múhammeð Spámann sem skrifuð er af manni sem hatar Íslam, boðskap Íslam og Múhammeð Spámann með stórum fyrirvara.

Vinsamlegast segðu mér hvernig þú skilgreinir hatur og hvernig þú kemst að þeirri niðurstöðu að ég hati Íslam og Múhameð Spámann?  Gerir þú engan greinarmun á annars vegar því að gagnrýna og vera ekki sammála einhverjum og jafnvel bera ekki sérstaka virðingu fyrir viðkomandi persónu (eða skoðunum) umfram eðlilega mannvirðingu og hins vegar því að hata einhvern? 

Mér sýnist þú vera að gera lítið úr skrifum mínum með því að sverta mig hatri sem á ekki til.  Það finnst mér ómerkilegt af þér.  Þú segir svo sjálfur að:

Það er alls ekki nauðsynlegt að sykurhúða ævisögu Múhammeðs Spámanns..

Það er einmitt það sem ég var að reyna.  Ég er enginn sérfræðingur í sögu Múhameðs Spámanns eða íslamskrar trúar en ég er að reyna að leita svara við því hvers vegna fólk í dag fremur ódæði í nafni Íslam.  Ég bar saman ólíkar heimildir um sögu Spámannsins og þú segir sjálfur að aðrar heimildir séu einnig ólíkar.  Ég tek það fram að ég er að tala um afmarkaðan hóp múslima, svokallaða Íslamista, sem eru þekktir af því að túlka Kóraninn á mjög bókstaflegan og harðneskjulegan máta.  Þú alhæfir svo og segir að ég "hati Íslam".  Vinsamlegast gættu að því hvernig þú dæmir afstöðu fólks.  Tal um hatur þegar málefnaleg gagnrýni er í gangi á ekki við og þjónar ekki uppbyggilegum tilgangi.  Ég ber ekki sérstaka virðingu fyrir trúarbrögðum enda er mín sannfæring húmanísk, án trúar.  Það þýðir ekki að ég hati fólk sem er trúað, - langt í frá.  Ég skil ekki hvernig þú kemst að þessari niðurstöðu.  Ég hef átt vináttu margra múslíma og átt með þeim góðar stundir við vinnu og leik á árunum 1998-2004.  Ég var ekki sammála öllum lífsviðhorfum þeirra og þeir ekki mínum en það kom ekki í veg fyrir fínan vinskap.  Vinsamlegast minnstu ekki á "hatur" hér á bloggsíðu minni aftur nema að þú hafir góðan rökstuðning fyrir notkun þess orðs.

Þú spyrð á þennan veg: "Hvernig gæti maður sem sagði að maður ætti að elska Móður sína þrisvar sinnum meira en föður sinn verið stríðsglæpamaður?"

Þú gefur þetta sem vitnisburð um elsku Spámannsins á mæðrum og er það fínt.  Hins vegar segir það ekkert um hvort að hann sé líklegur eða ólíklegur til að bregða sverði gagnvart saklausu fólki.  Ég notaði ekki orðið "stríðsglæpamaður" í grein minni en samkvæmt bók Ibn Warraqs og þeim heimildum sem hann vitnar í breiddi Múhameð út trú sína með talsverðri grimmd og blóðsúthellingum.  Sumir myndu e.t.v. kalla slíkt stríðsglæpi en sumir segja að þessar frásagnir séu ósannar eða að Múhameð hafi verið í rétti m.a. vegna hins æðra tilgangs sem hann álit sig hafa samkvæmt boði Allah.  Dæmi hver fyrir sig en það hlýtur að vera hlutverk þeirra sem gefa sögulýsingar að miðla atburðarás og því sem sagt var á hlutlausan máta, þ.e. eins og í raun gerðist skv. bestu heimildum. 

Takk fyrir hlekkina.  Ég og aðrir sem hafa fylgst með umræðunni geta þar skoðað það sem þú mælir með í þessum efnum.  

Ég spyr á móti:  Hvers vegna ætti manneskja að elska móður sína þrisvar sinnum meira en föður sinn?

[Arnór Valdimarsson (IP-tala skráð) 9.6.2008 kl. 03:35]

Haukur þór. Varla kallast það að vera eingyðistrúar að vera Múhammeðstrúar (hench the name)? Ég sé ekki betur en að Múi sjálfur hafi komið sér í guðatölu og nú sé þetta fjölguðatrú. Þeir trúa jú á guð sinn Allah, og svo líka á Múhammeð flestir.

En þar sem þú minntist á Hadith,

Muslims believe that God has sent over 124,000 messengers all over the world as mentioned in the Sahih Hadith. Five (sometimes known as Ulul Azmi or the Imams — i.e. leaders — of the Rasuls) are accorded the highest reverence for their perseverance and unusually strong commitment to God in the face of great suffering. These five are  Noah, Abraham, Moses, Jesus, and Muhammad.         

Þetta eru slatti af skilaboðum, 124.000 boðberar, svo bætast við sér bækur Sunnia og Shita og fl.  Engin furða að Múslimar vorra tíma séu ruglaðir í Guðsorðinu, hvort eigi eða megi drepa guðleysingja, höggva hendur, meina konum um að mennta sig og svo framv. Samt sem áður stendur í Kóraninum að Hún sé fullkomnuð bók og engu þurfi við að bæta.

Vandinn sýnist mér liggja hjá þeim að vera að reyna að lifa eftir öllu bullinu sem dauðlegir menn settu á sínum tima niður, oft hearsay eftir mynni og sögum. Enda stangast þetta alt á hvort við annað á hvaða tungumáli sem notað er. Þeim væri nær að snúa sér að Kóraninum eingöngu! Hann er jú þeirra "Biblía" og er ekki full af því hatri sem öfga Mússarnir predika.

Á þessari síðu er hægt að finna nokkra af mörgum misræmum milli Kóransins og Hadith: http://pressthat.wordpress.com/2007/05/08/contradictions-between-the-hadiths-and-the-quran/

Þetta eru hófsamir Múslimar sem afneita öllum hryðjuverkum og ylldáðum í skugga þeirra trúar, og lifa eftir Kóraninum einum.

[Haukur Þór Þorvarðarson (IP-tala skráð) 9.6.2008 kl. 16:55]

Sæll Svanur,

Ég hef ekkert á móti gagnrýni á Íslam eða Múhammeð Spámanni og ég biðst afsökunar ef þér finnst ég hafa verið dónalegur. Það var alls ekki ætlunin.

Einnig vill ég þakka þér fyrir að skrifa þessa grein, einnig hef ég ekki lesið greinina í tímaritinu Sagan Öll þar sem ég bý í Saudí Arabíu. Svo að ég get myndað mér neina skoðun um það sem þar stendur. 

Ég hvet þig endilega til að lesa þig meira til um æfi Múhammeð Spámanns.

Mæli til dæmis með: 

A Mercy to the Universe eftir Saeed ibn Ali bin Wahf Al-Qahtani

 http://www.dar-us-salam.com/store/main.mvc?Screen=PROD&Store_Code=Dus&Product_Code=231&Category_Code=Eng_ProphetMuhammad

Abriged Biography of Prophet Muhammed eftir Imam Muhammad Ibn Abdul Wahhab At-Tamimi

http://www.dar-us-salam.com/store/main.mvc?Screen=PROD&Store_Code=Dus&Product_Code=175&Category_Code=Eng_ProphetMuhammad

 Einnig Muhammed A Biography of a Prophet eftir Karen Armstrong

http://www.amazon.com/Muhammad-Biography-Prophet-Karen-Armstrong/dp/0062508865 

Ef þú vilt get ég reynt að senda þér ókeypis eintök af þessum bókum, ef þú vilt geturðu sent á mig póstfangið þitt. Tölvupósturinn minn er [e-mail]

Einnig væri gaman að vita hver er skilgreiningin á orðinu Íslamisti?

Og hvað er skilgreiningin á orðinu hófsamur múslimi?

 Arnór:

Íslam er nafn þeirra trúar sem Múslimar fylgja og þýðir undirgefni við Guð.

Hryðjuverk hafa enga trú.

Mannfólkið hefur framið hryðjuverk í gegnum aldirnar í nafni trúarbragða, hugmyndafræða og annarra. 

 Íslam á ekkert skylt með hryðjuverkum, og þeir sem hafa framið hryðjuverk í nafni Íslam hafa afskræmt Kóraninn og ummæli Spámannsins til að þóknast eigin vilja. 

Hérna er hlekkur á herferð sem er nú í miðausturlöndum gegn hryðjuverkum:

http://www.noterror.info/ 

Margir hafa einnig afskræmt kenningar Kóransins til að kúga konur.

En það gerðu kristnir menn með því að nota Biblíuna líka á dögum Spænska Rannsóknar Réttarins og nornaveiðanna í Evrópu.  

Dæmdu ekki trú út frá fylgjendum trúarinnar dæmdu trúna út frá ritningu hennar.