Tvennt verulega athyglisvert

Það er tvennt verulega athyglisvert við þessa yfirlýsingu Ungra vinstri grænna.

Í fyrsta lagi er það hugrekki þeirra og ást á jafnrétti sem skín í gegnum mál þeirra því það eru fáir sem hafa hugrekki til að fjalla um mál lífsskoðana í stjórnmálum í dag.  Í síðustu kosningum voru þessi mál algerlega skilin útundan.

Í öðru lagi er það hugrekki þeirra og heiðarleiki að koma opinberlega fram með gagnrýni á afstöðu eða afstöðuleysi eigin þingmanna í þessu máli. 

Það er alltaf að koma betur í ljós sú vanþekking sem ríkir í þjóðfélaginu og á meðal margra þingmanna úr öllum flokkum á því hvert sé gildi veraldlegrar skipunar á menntakerfinu og hinu opinbera.  Þetta fólk virðist ekki geta skilið á milli þess sem er ríkjandi lífsskoðun eða ríkjandi hópur í stærð eða sögu trúfélaga og þess að leiðbeinandi gildi í skólastarfi (eða t.d. þingmennsku) geta ekki verið eyrnamerkt í lögum slíkum hóp eða hópum.  Lög geta ekki verið tileinkuð einni arfleifð umfram annarrar því annars er verið að mismuna og skapa sundrungu, alveg sama hversu stór við höldum að sú arfleifð sé.  Ekki dettur okkur t.d. í hug að tileinka og merkja lög um störf dómara ákveðinni nefndri hugmyndafræði eða lög um Alþingi ákveðnum stjórnmálaflokkum, þó stærstir séu. 

Skólar eru ekki trúarstofnanir, heldur trúarlega og stjórnmálalega hlutlausar menntastofnanir.  Það þýðir ekki þar með að skólastarf sé tómt hugmyndafræðilega eða villu ráfandi siðferðilega.  Við höfum almenn gildi til að fara eftir líkt og kveðið er á um í Mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna og stungið var uppá að færi í lög um skólastarf í stað hins trúarlega mismunandi og óljósa orðalags "kristilegs siðgæðis".  Siðferðisgildin sjálf er allt sem þarf að nefna og lög án merkinga skapa frið um skólastarfið sem á að vera fyrir alla þegna landsins, ekki bara kristna.

Einnig má hér minna á að kristin arfleifð á sér bæði góðar og slæmar hliðar, þannig að hún er umdeild bæði í dag og alla hennar sögu.  Hún er heldur ekki eina arfleiðin og að mínu áliti og margra annarra ekki sú mikilvægasta.  Arfleifð lífsspeki Forn-Grikkja, endurreisnarmanna (1300-1550) og svo hugsuða upplýsingarinnar (u.þ.b. 1650-1850) er sú arfleiðs sem færði okkur einstaklingsfrelsi, kosningarétt, lýðræði, frjálsar ástir, jafnrétti kynjanna, tjáningarfrelsi, sannfæringarfrelsi og vísindalega gagnrýna hugsun.  Oft tíðum náðust þessi verðmæti þrátt fyrir harða andstöðu kirkjunnar (sbr Galilei Galileo og Vatíkanið) þó vissulega væru góðar undantekningar því meðal klerka eða guðfræðinga sem iðkuðu vísindi og færðu okkur nær einstaklingsfrelsi en áður var.  Nefna má þar t.d. guðfræðinginn Desiderius Erasmus frá Rotterdam sem síðar fékk þann heiður fá verk sín listuð á Skrá hinna bannfærðu bóka hjá Páfanum í Róm.

Þó að ég telji hina húmanísku arfleifð mikilvægari en hina kristnu, þá dettur mér ekki í hug að biðja um að nefna húmanisma eða arfleifð hennar í lögum.  Skólastarf mótast fyrst of fremst af faglegri nálgun og þekkingu kennara rétt eins og starf lækna mótast af faglegri nálgun þeirra og sérstökum siðareglum í starfi.  Siðareglur lækna bera ekki trúarlega merkimiða.  Það er algert aukaatriði hvaðan gildin koma, hvort að það var kristinn maður, búddisti, múslimi eða húmanisti sem kom með góðar siðferðishugmyndir.  Það skiptir mestu að gildin sjálf, sem eru sammannleg og algild séu höfð að leiðarljósi.  Þjóðfélag er samstarf og það geta ekki allir skrifað undir eða eignað sér heiður.  Hið sameiginlega, hið opinbera í lífi okkar þarf einfaldlega að virka og vera miðað að ákveðnum markmiðum og tilgangi óháð uppruna eða sögu. 

 

Ung VG lýsa yfir óánægju með þingmenn VG

Feginn að vera ekki feigur

Ég var ásamt kærustu minni í Jaipur um síðustu jól. Þetta er falleg borg og full af listum og lífsgleði.   Borgarbúar elska kvikmyndir og mörg bíóhús í gamalklassískum stíl eru þar.  Þarna fá Indverjar margir satt draumum um frelsi í ástum og hetjudáðir sem birtast í Bollywood myndunum. 

Gamli hluti Jaipur er frá um 1850 þegar konungur Rajasthan ákvað að reisa nýja borg á nokkrum árum með stærðfræðilegu fyrirkomulagi gatna hornréttra á hvor aðra og breiðu markaðsstræti í miðjunni.  Steinar bygginganna báru bleikan lit og því var hún kölluð "Bleika borgin" (Pink city). 

 

 

Konungur þessi var mjög kænn því honum tókst að halda samstarfssamningi við hina herskáu Mógóla (Muhgals) sem frá 16. öld höfuð sölsað undir sig nær allt Indland og áttu sér höfuðstað í Dehli á þessu tíma en hún er um 200 km norðan við Jaipur.   Hann byggði eina stærstu stjörnuskoðunarstöð heims í Jaipur og er þar enn stærsta sólúr í heimi. 

 

Við fengu leiðsögn um þröng hliðarstræti Jaipur af ljósmyndara sem við hittum þar.  Hann rak eina elstu ljósmyndastofu borgarinnar og átti enn stóru ljósmyndavélina sem afi hans, stofnandi stofunnar, tók myndir með af hermönnum konungs.  Hann sýndi okkur gamlar negatífur máli sínu til sönnunar.  Við fórum uppá þak í húsi frænda hans, sem var málari.  Auðvitað urðum við að kaupa eina mynd af honum til að þakka fyrir túrinn en þannig er það oftast í Indlandi.  Enginn ókunnugur er raunverulega að gefa þér nokkuð eða sýna þér um hverfið af góðviljanum einum.  Lífsbaráttan er svo hörð að hver rúpí er kreistur úr hverjum túrista.  Á húsþökunum voru börnin að æfa flugdrekaflug en 14. janúar hvert ár verður allt vitlaust í Jaipur á degi flugdrekans.

Þegar ég elti þennan vinsamlega indverja gegnum öngstrætin leið mér ekki of vel.  Það var ekki sú öryggistilfinning sem maður hafði á ferðalagi um Nýja Sjáland tveimur mánuðum síðar.  Maður var frekar smeikur um öryggi sitt.   Nú kemur í ljós að maður hefði getað orðið hryðjuverkum að bráð þarna.  60 manns létu lífið!  Óskemmtileg tilhugsun.  Þetta verður allt miklu raunverulega þegar maður hefur gengið þessar götur.  Ljósmyndarinn sagði okkur af því að menn brenndu stundum konur sínar ef þær kæmu ekki með nægum heimamund.  Hræðilegt ranglæti ætti sér stað.  Hver ætli hugi að sárum þessarra 150 sem særðust í sprenguárásinni?  Það er ekkert opinbert heilbrigðiskerfi. 

Við gengum út úr búð í Jaipur með súkkulaðistöng í hendinni.  Hópur götudrengja gerði aðsúg að okkur og vildu fá súkkulaðið.  Þeir voru frekir og dónalegir og því gáfum við ekki súkkulaðið.  Hvaða framtíð skyldu þeir eiga fyrir sér?  Þó einhverjir þeirra væru klárir ættu þeir litla möguleika á því að brjótast upp úr stétt sinni.  Lægst setta stéttin í Indlandi, dalmítarnir fá að eiga og reka svín sér til lífsviðurværis.  Rétt eins og þeir, voru svínin merkt sem óæðri.  Hugarfarslegir og efnahagslegir múrar eru reistir í kringum þá. 

Skyldi Höll vindanna hafa sprungið?  Það væri sjónarsviptir en hinn dýrmæti friður í Jaipur er þó meira virði.

 

Útgöngubann í Jaipur á Indlandi

Aftur skipta menn um skútu í miðri siglingu og taka seglið með sér

Á árum áður gat það gerst öðru hvoru að þingmenn klyfu sig út úr flokki sínu á kjörtímabili sem var ekki nærri liðið, en það var alltaf með þeim hætti að þeir lýstu sig óháða eða gerðu sig líklega til að stofna nýjan flokk.  Þannig var það þar til Gunnar Örn Örlygsson klauf sig frá xF haustið 2005 og gekk rakleiðis í raðir xD.  Þetta var með ólíkindum og fólk gapti, já gapti stórum, nema auðvitað kænir Sjálfstæðismenn, sem földu undrunina en settu upp í staðinn bros og tóku Gunnari Erni báðum höndum líkt og um hetju væri um að ræða.  Ríkisstjórn þeirra með xB stóð tæpt út frá tölu þingmanna og því var liðhlaup Gunnars Örns kærkomið.  Gunnari var launaður greiðinn með 14. sæti í prófkjöri Suðurlandskjördæmis fyrir síðustu kosningar.  Hann var ekki fulltrúi neins lengur.

Nú er Karen að gera svipaðan hlut á Akranesi, en þó með viðkomu sem óháð um nokkurt skeið ef mig minnir rétt.  Magnús Þór hrakti hana fyrst úr xF og svo hraktist hún úr hlutlausri stöðu yfir í xD nú vegna flóttamannamálsins á Akranesi.  Vera kann að hún hafi haft málefnalega ástæðu til að vera ósammála varaformanni xF (og varamanni sínum í bæjarstjórn Akraness) og gat greitt málinu atkvæði samkvæmt sinni sannfæringu en hafði hún siðferðilegt leyfi til að taka atkvæði sín yfir til xD?  Ég leyfi mér að efast um það.

Sama má segja um hlaup þingmanna úr xS og xB yfir í xF í lok síðasta kjörtímabils en um þau mál má reyndar segja að flokkaskiptin áttu sér stað undir lok kjörtímabilsins og höfðu því lítil áhrif á pólitíkina.

Samkvæmt stjórnarskrá er þingmaður einungis bundinn samvisku sinni og því er ekkert hægt að segja við þessum flokkaskiptum.  Í lögum um stjórnarhætti hins opinbera er alls ekki tekið á þessu.  Þegar pólitíkus fer í framboð er það bæði í nafni eigin persónu og þess flokks sem viðkomandi fer fram fyrir.  Flokkurinn hefur ákveðna málefnaskrá og stefnu þannig að frambjóðandinn er ekki síst kosinn vegna hennar eins og fyrir kosti eigin persónu.  Á bak við hvern sveitarstjórnarmann eða þingmann sem nær kjöri eru hundruð eða þúsundir atkvæða og eru þau óumræðanlega tengd viðkomandi flokki.  Hvernig má það þá vera að kjörnir fulltrúar geti tekið þessi atkvæði og flutt yfir til annars flokks, jafnvel flokks sem hefur talsverða andstöðu við málefnaskrá þess flokks sem hinn kjörni fulltrúi tilheyrði? 

Eftirfarandi spurningum þarf að svara til þess að fá skynsamlega niðurstöðu í þessi mál:

• Hvar byrja og enda réttindi kjörins fulltrúa gagnvart flokknum og kjósendum hans?
• Hvar byrja og enda réttindi stjórnmálaflokksins og kjósenda hans gagnvart hinum kjörna fulltrúa?

Það má hugsa sér þá stöðu að kjörinn fulltrúi telji flokk sinn farinn svo langt frá stefnuskrá sinni við kosningar að hagsmunum kjósenda hans sé ógnað og flokkinn orðinn þvert á skoðanir þeirra í mörgum mikilvægum málum.   Í slíku tilviki mætti til sanns vegar færa að atkvæði fulltrúans væri betur varið utan flokksins en aftur má spyrja hvort að réttlætanlegt sé að það fari yfir til annars flokks?  Væri sá flokkur líklegur til að endurspegla vilja þeirra kjósenda sem völdu fulltrúann? 

Geta kjörnir sveitarstjórnarmenn eða þingmenn slitið sig frá vilja þeirra sem kusu þá?  Erum við að kjósa kraftmiklar eldflaugar sem bera ákveðin merki en geta síðan valið sína leið undir nýju merki á sínum eigin "autopilot"? 

Ég er ekki að skrifa um þetta til að styðja mál xF í þessu innflytjendamáli, heldur vegna þess að ég hef áhyggjur af framkvæmd lýðræðis á Íslandi.  Allir flokkar geta lent í því að kjörnir fulltrúar þeirra vilji skyndilega skipta um lit.  Það gæti skipt sköpum um valdajafnvægi og hefur nú gert það á Akranesi.  Þá er einnig áhyggjuefni að fulltrúar geta skilið við stjórnarsamstarf í skjóli leyndar og baktjaldamakks, án samráðs við næstu menn á lista eða flokksforystu.  Hver er réttur fulltrúans og hver er réttur heildarinnar sem hann/hún tilheyrði?  Ábyrg stjórnmálaöfl í landinu þurfa að finna svör við þessu.

Lýsa yfir stuðningi við Magnús Þór Hafsteinsson

Mikilvægt skref - fyrsta veraldlega útförin á vegum Siðmenntar

Þann 9. maí síðastliðinn stýrði ég fyrstu veraldlegu útförinni á vegum lífsskoðunarfélagsins Siðmenntar.  Þannig fetaði ég í fótspor Jóhanns Björnssonar sem hélt fyrstu veraldlegu giftinguna á vegum félagsins í september síðastliðnum.  Þessir tveir viðburðir marka upphafið af nýjum félagslegum valkostum fyrir fólk sem aðhyllist ekki trú á æðri mátt.  Ahöfnum Siðmenntar er stýrt af athafnarstjórum (enska: celebrant, officiant) og þær eru að flestu leyti sambærilegar kirkjulegum athöfnum hvað uppbyggingu varðar.  Efnistökin eru þó önnur því ekki er farið með ritningar, sálma eða annað trúarlegt innihald.  Farið er með hugvekju því þær geta jú einnig verið veraldlegar.  Tilgangur hugvekju er að vekja til umhugsunar og velta fyrir sér lífinu og tilverunni.

Eins og er á Siðmennt ekkert húsnæði til að halda athafnir sínar í, þannig að félagið þarf að reiða sig á húsnæði sem reist hefur verið fyrir sameiginleg kirkjugarðsgjöld allra landsmanna.  Í Bænhúsinu í Fossvogi þar sem útförin var haldin er stór viðarkross á endaveggnum en hann er viðarlita og fellur inní bakgrunninn.  Fólkið í Siðmennt gerir sér grein fyrir því að þau húsnæði sem það mun eiga völ á næstu árin verða ekki alltaf fullkomlega í takt við lífsskoðun þess, en það pirrar sig ekki á því.  Aðal atriðið er að vera komin af stað með athafnir með því innihaldi sem samræmist lífsskoðun húmanista.  Fólk allra lífsskoðana, trúarlegra og veraldlegra þarf að lifa í sátt saman í landinu og sýna hvort öðru umburðarlyndi.  Vð þurfum alltaf að minnast þess sem við eigum sameiginlegt þó að við deilum og skiptumst á skoðunum einnig. 

Í lok maí mun Siðmennt tilkynna formlega upphaf athafnarþjónustu sinnar.  Í undirbúningi er kynningarefni í formi bæklinga og viðbótarefni við kynningarefni á vefsíðu félagsins.   Sá sem hér skrifar mun halda stutta kynningarfyrirlestra víða um land í framhaldinu. 

Sex athafnarstjórar hafa fengið þjálfun og skammt er í að fyrstu nafngjöfinni verði stýrt af einum þeirra.  Þá verða fyrstu skrefin stigin í öllum fjórum klassísku félagslegu athöfnum fjölskyldna hjá Siðmennt.  Það ver vel á því að þessi skref eru stigin nú þar sem Borgaraleg ferming Siðmenntar á 20 ára afmæli í ár.

Ástæða þess að ekki tókst að bjóða uppá veraldlegar/húmanískar nafngjafir, giftingar og útfarir fyrr er sú að félagið vildi ekki rjúka út í slíka þjónustu án góðs undirbúnings.  Fjármagn hefur einnig skort þar sem félagið nýtur ekki sömu fyrirgreiðslu og trúfélög hjá hinu opinbera vegna laga sem viðurkenna aðeins trúarlegar lífsskoðanir (lög um skráningu trúfélaga).  Í fyrra fékk Siðmennt tvo myndarlega styrki frá einkaaðilum og hefur það verið mikil lyftistöng. 

Í fyrravor fékk félagið kennslu og þjálfun fyrir verðandi athafnarstjóra hjá kennara frá systursamtökum Siðmenntar, Human Etisk Forbund (HEF) í Noregi.  Sú aðstoð var veitt ókeipis.  Ég var svo skipaður umsjónarmaður þjónustunnar og þess undirbúnings sem nauðsynlegur var.  Síðastliðið haust sótti ég ráðstefnu hjá British Humanist Association um húmanískar/veraldlegar athafnir og var það mjög gagnlegt.  Bæði Norðmenn og Brétar hafa áratuga langa hefð í framkvæmd þessara athafna og eiga mikið af bókmenntum um efnið.  Vefsíðu Siðmenntar var breytt til mikilla bóta var Sigurður Hólm Gunnarson umsjónarmaður þess verkefnis.  Allt kynningarefni um veraldlegar/húmanískar athafnir þar hefur verið uppfært og er þar m.a. útskýrt notkun á orðunum veraldlegur, húmanískur og borgaralegur, en það er ekki alveg sama hvernig þau eru notuð.

Ég vil þakka Siðmennt það traust sem það hefur sýnt mér í gegnum allt þetta ferli og fjölskyldunni að Hólastekk fyrir að treysta okkur fyrir útförinni.  Í annað sinn braut hún blað í sögu veraldlegra athafna (sonur þeirra var í fyrsta borgaralega fermingarhópnum 1989) með Siðmennt og er það ákaflega mikils virði fyrir félagið og fólk sem aðhyllist sömu lífsskoðun á Íslandi.  Húmanísk lífsmenning á Íslandi á bjarta framtíð fyrir sér. 

Fyrsta útförin á vegum Siðmenntar

Bréf Einsteins

Nýlega kom fram í sviðsljósið bréf eftir Albert Einstein þar sem hann tjáir sig um trúmál.  Menn hafa lengi deilt um hvort að Einstein væri trúaður eða trúlaus.  Hann vitnaði stundum í guð en það hefur ýmist verið túlkað sem tilvísun í náttúruna eða sem trú á guð.  Bréfið sem nú er komið fram er skrifað 1954 og hefur verið í einkaeign frá 1955 en nú á að selja það á uppboði.  Þar skýrist talsvert afstaða Einsteins en e.t.v. má enn deila um meiningar hans. 

Bréfið eins og það er birt í The Guardian:

An abridgement of the letter from Albert Einstein to Eric Gutkind from
Princeton in January 1954, translated from German by Joan Stambaugh. It
will be sold at Bloomsbury auctions on Thursday

... I read a great deal in the last days of your book, and thank you very
much for sending it to me. What especially struck me about it was this.
With regard to the factual attitude to life and to the human community we
have a great deal in common.

... The word God is for me nothing more than the expression and product of
human weaknesses, the Bible a collection of honourable, but still
primitive legends which are nevertheless pretty childish. No
interpretation no matter how subtle can (for me) change this. These
subtilised interpretations are highly manifold according to their nature
and have almost nothing to do with the original text. For me the Jewish
religion like all other religions is an incarnation of the most childish
superstitions. And the Jewish people to whom I gladly belong and with
whose mentality I have a deep affinity have no different quality for me
than all other people. As far as my experience goes, they are also no
better than other human groups, although they are protected from the worst
cancers by a lack of power. Otherwise I cannot see anything 'chosen' about
them.

In general I find it painful that you claim a privileged position and try
to defend it by two walls of pride, an external one as a man and an
internal one as a Jew. As a man you claim, so to speak, a dispensation
from causality otherwise accepted, as a Jew the priviliege of monotheism.
But a limited causality is no longer a causality at all, as our wonderful
Spinoza recognized with all incision, probably as the first one. And the
animistic interpretations of the religions of nature are in principle not
annulled by monopolisation. With such walls we can only attain a certain
self-deception, but our moral efforts are not furthered by them. On the
contrary.
 
Now that I have quite openly stated our differences in intellectual
convictions it is still clear to me that we are quite close to each other
in essential things, ie in our evalutations of human behaviour. What
separates us are only intellectual 'props' and 'rationalisation' in
Freud's language. Therefore I think that we would understand each other
quite well if we talked about concrete things. With friendly thanks and
best wishes

Yours, A. Einstein

Því miður hef ég ekki tíma til að þýða bréfið en það er athyglisvert, m.a. að hann telur að

"orðið Guð sé ekkert meira en tjáning og afleiðing mannlegs veikleika og Biblían sé samansafn ærlegra, frumstæðra þjóðsagna sem eru samt sem áður talsvert barnalegar."

En hvers vegna er fólki svona annt um að finna út hvaða skoðun Einstein hafði á trúmálum?  Líklega vegna þess að hann er talinn einn mesti hugsuður 20. aldarinnar og álit hans hlýtur að skipta máli. Vægi orða hans hlýtur þó fyrst og fremst að skapast af rökvísi þeirra og innihaldi, ekki frægð hans sem eðlisfræðings.  Richard Dawkins fjallar heilmikið um Einstein í bók sinni "The God Delusion" og færir þar sannfærandi rök fyrir því að Einstein hafi stundum notað guðshugtakið í því skyni að tákna hið undursamlega og óþekkta í náttúrunni eða himingeimnum, en ekki til að trúa á í sama skilningi og guð kristinna eða gyðinga.  Þetta bréf hér sýnist mér ýta undir þá túlkun.  Þá er nokkuð ljóst að hann hefði ekki tekið þátt í ráðgefandi sérfræðingaráði alþjóðlegu húmanistasamtakanna www.iheu.org við stofnun þess árið 1952 ef að hann hefði verið trúaður.  Ég leyfi Einstein að hafa síðasta orðið:

"Í mínum huga er trú gyðinga rétt eins og öll önnur trúarbrögð, holdi klædd hjátrú eins og þær gerast hve barnalegastar."

 

Hvundagshetja: Esther Ösp Gunnarsdóttir

Kennari í Grunnskólanum á Egilstöðum, Esther Ösp Gunnarsdóttir komst í fréttir 24-stunda þann 1. maí s.l. (bls 38) af því að hún neitaði að dreifa kynningarbæklingi fyrir kristilegar sumarbúðir til nemenda sinna í 7. bekk.  Haft var eftir henni: "Ætlast var til þess að ég myndi dreifa þessum bæklingi til krakkanna í bekknum mínum.  Það harðneita ég að gera."

Hér er greinilega kona með bein í nefinu sem þorir að standa við sína skoðun á því hvað er rétt og hvað er rangt.   Hún hefur einnig snarpan skilning á því hvernig vernda á börn í opinberum skólum frá mismunun.  Esther Ösp:

"Mér finnst þetta bara svolítið hæpið í ljósi þess að hér á að ríkja trúfrelsi og sífellt að verða lögð meiri áhersla á umburðarlyndi gagnvart öllum trúarbrögðum og fólki af hvaða uppruna sem er, sem er bara af hinu góða.  En þá stangast þetta á við það þegar skólinn er farinn að taka að sér að dreifa kynningarbæklingum um trúarlegt starf." [áherslubreytingar eru mínar]

Að hennar sögn sýndu stjórnendur skólans ákvörðun hennar fullan skilning.  Það er léttir að heyra það en í raun ættu þeir að ganga lengra og biðja hana og aðra kennara afsökunar á þessu og hætta allri dreifingu bæklinga um trúarstarfsemi strax.  Allir skólar landsins ættu að fara að hennar dæmi.

Esther Ösp sagði einnig:  "Ég veit ekki alveg hvort að þetta er fréttnæmt.  Ég hugsa að það hafi fleiri kennarar en ég gert þetta í gegnum tíðina".   

Góður punktur hjá Esther Ösp.  Þetta ætti ekki að vera fréttnæmt því það sem hún gerði á að vera hið viðtekna.  Það sem er í raun fréttnæmt við þetta er að stjórn skólans er að brjóta á jafnréttisákvæðum stjórnarskrárinnar og grunnskólalaga þar sem segir að ekki megi mismuna fólki eða nemendum í skóla eftir trúarbrögðum.  Að auki er verið á brjóta á siðareglum kennarara þar sem segir að þeir eigi ekki að stunda trúboð í skólum.  Í grunnskólalögum segir að skólinn sé ekki trúboðsstofnun. 

Þá bætti hún við að "sér finndist algjör óþarfi að kennarar sinni einnig starfi bréfbera.  Kennarar hafi nóg að gera þó þeir fari eki að taka að sér hlutverk póstburðarfólks líka, bara til þess að spara kirkjunni örfáar krónur". [áherslur eru mínar]

Þetta er enn einn vinkillinn og rétt athugaður hjá Esther Ösp.  Grunnskólinn er menntastofnun, ekki útibú trúarstofnana.  Til þess að skólinn geti gegnt hlutverki sínu óáreittur þarf hann að vera laus við ágang eða greiðasemi fyrir stjórnmálaflokka eða lífsskoðunarfélög, þ.m.t. trúfélög.  Það er lína sem þarf að draga bæði út frá praktískum sjónarmiðum og verndun barna skólans frá áhrifum félaga utan hans.  Öðru vísi verður heldur ekki tryggt að um mismunun hljótist ekki af vegna trúarskoðana foreldra barnanna og að friður skapist um skólastarfið.  Það er skýlaus réttur foreldra að sjá um skoðanalegt uppeldi barna sinna utan skólans.  Hlutverk skólans er að bera fram upplýsingar í kennsluefni og mennta börnin á hlutlausan máta.  Hann gefur börnunum þau tæki, tól og tækni sem þau þurfa til að gera upp hug sinn um hin ýmsu málefni síðar meir.  Hlutverk skólans er að bera fram staðreyndir á eins hlutlausan máta og hægt er.  Þannig þjónar hann best sannri þekkingu og framtíð barnanna án þess að mismuna uppruna þeirra.

Kennarinn Esther Ösp er hvundagshetjan mín.  Ég tek hatt minn ofan.

---

Sjá umfjöllun 24-stunda (bls 38), fréttablaðsins Austurglugginn og bloggsíðu Estherar Aspar.

Brotið á hvaða lögum?

Nú hef ég ekki kynnt mér mikið skrif Skúla á bloggi hans sem er nú horfið, en ljóst er að hann gagnrýndi þar talsvert Íslam og hryðjuverk sem framin eru í nafni þeirrar trúar.  Hann gerði stundum athugasemdir við mín skrif, sérstaklega þegar ég var að skrifa um Íslam.  Þar var hann jafnan sammála mínum skrifum og bætti við að hann teldi kristni fremri íslamstrú.  Hans "gullni staðall" var því kristnin á meðan minn er húmanismi.  

Nú veit ég ekki hvort að skrif Skúla voru óvægin eða hlaðin gífuryrðum eða hreinlega bara sterk málefnaleg gagnrýni þar sem berar staðreyndir voru settar fram eftir heimildum sem hann taldi góðar og gildar.  Merkilegt er að ritstjórn mbl.is nefndi víst ekki nein dæmi þegar hún kvartaði við Skúla.  Hvernig átti hann því að verja sig?  Einnig er merkilegt að í frétt mbl.is af málinu er ekki nefnt hvaða lög Skúli átti að hafa brotið að mati lögmannsins.  Þetta hlýtur að vera lykilatriði málsins.

Ef við gefum okkur að Skúli hafi gerst "brotlegur" við lögin um bann við guðlasti sem eru einn af steingervingum íslenskra laga, þá verður það að teljast með ólíkindum að mbl.is hafi látið undan þrýstingi kvartana um að um guðlast (hæðni eða óvirðing sýnd trúarbrögðum) væri þarna á ferðinni.  Guðlast er ákaflega huglægt hugtak.  Hvað er guðlast?  Er það guðlast að segja "Guð er ekki til!" eða er það guðlast að segja "kenningar Íslam eru fullar af ofbeldi!"?  Er það guðlast að gagnrýna ákveðna trúarhópa og kenningar þeirra, þó að umræðan sé málefnaleg og studd góðum rökum? 

Enginn er bættur af því að beita illkvitni og niðrandi orðum um þann sem viðkomandi er að gagnrýna en hvenær eru orð niðrandi?  Var það niðrandi af breska barnakennaranum að nefna tuskubangsa barnanna "Múhameð"?  Átti hún skilið fangelsi fyrir það?  Hvers vegna lögðu Brétar nýverið niður guðlastslöggjöf sína? Það er vegna þess að það er of huglægt hvað kallast guðlast og hvað ekki.  Einnig hefur það runnið upp fyrir mönnum að fólk trúar og trúarkenningar eru ekki heilagar og eiga ekki að vera undanþegnar gagnrýni eða sérstaklega verndaðar umfram aðrar skoðanir. 

Aðgerð mbl.is sýnist mér vera aðför að málfrelsinu.  Þetta er naivisminn í hnotskurn.  Það er látið eftir æstu fólki sem kvartar bak við tjöldin með vísun í úrelt guðlastslög sem stangast á við málfrelsisákvæði stjórnarskrárinnar.  Þetta er akkúrat það sem Karen Jespersen og Ralf Pittelkow vara við í bók þeirra "Íslamistar og naívistar".   Hver verður næst látinn taka poka sinn?  Ég hef nú verið að undirbúa grein um uppgangsár Múhameðs spámanns í Arabíu en þær heimildir sem ég hef hafa nokkuð aðra mynd af manninum en birt var á dögunum í tímaritinu "Sagan öll".   Á ég ekki að þora nú að birta greinina? Gæti ég átt von á símhringingu frá lögmanni mbl.is? 

Athugið:

"Bloggfærslan er alfarið á ábyrgð skrifanda en endurspeglar ekki á neinn hátt skoðanir eða afstöðu mbl.is, og Morgunblaðsins."

Bara til að hafa það á hreinu

Óánægja með lokun umdeilds bloggs

Ómannúðlegir dómar

Smygl, dreyfing og sala á eiturlyfjum til óharðnaðra unglinga og barna er alvarlegur glæpur en jafnvel þó að um ákveðinn þrýsting eða brögð sé að ræða þegar efnin eru seld eða gefin í byrjun til að koma fólki á bragðið, þá er ábyrgðin alltaf talsverð á notandanum einnig.  Það má segja að hún sé jafnvel meiri hjá þeim sem kaupir.  Enginn í dag ætti að vera svo illa upplýstur að halda að það sé bara gott mál að taka eiturlyf.

Löng einangrunarvist eða dómar uppá meira en 4 ár ættu ekki að viðgangast fyrir það eitt að smygla.  Lengsti dómurin í þessu svokallaða Pólstjörnumáli var 9.5 ár! 9.5 ár!  Borið saman við menn sem myrða fólk köldu blóði og fá 12-16 ár er þetta út í hött.  Nú þekki ég ekki alla málavöxtu í þessu tiltekna máli og ætla ekki að úthrópa þetta meira án frekari skoðunar, en það er samt ljóst út frá þeim tilfellum sem maður hefur heyrt af að dómar við sölu og smygli eiturlyfja eru talsvert harðir. 

Ætlum við nú að fylla fangelsin af eiturlyfjaglæponum?  Við, sem eigum ekki einu sinni fangelsi í miðbænum með lágmarks stöðlum hvað aðbúnað varðar og Litla Hraun er ákaflega lítilfjörlegt svo vægt sé til orða tekið.  Hvað með nauðgara og morðingja?  Eigum við að hleypa þeim út svo við getum komið inn fleiri sölumönnum kókaíns, líkt og staðan er orðin í USA? 

Það þarf að endurskoða refsilöggjöfina rækilega.  Notum fangelsin fyrir þá sem þar eiga heima.

Löng einangrunarvist Íslendings óviðunandi

Fyrirsjáanleg viðbrögð

Ég sá þessa stuttu mynd "Fitna" í fyrradag.  Hún sýnir hvernig Íslamistar hegða sér.  Þar er ekki verið að tala um hinn almenna múslima en það er vitnað í þau vers í Kóraninum þar sem hvatt er til ofbeldis og útskúfunar þeirra sem ekki eru Íslamstrúar.  Svo eru sýndar klippur frá æsingarræðum Islamista þar sem hvatt er til ofbeldis. 

Nú fara þeir leiðtogar sem mótmæla "Fitna" fram á ný alþjóðleg lög sem hindri ærumeiðingar í garð trúarbragða.  Dæmigerð og fyrirsjáanlega viðbrögð því það er einmitt ær og kýr þessara leiðtoga að hefta mál- og tjáningarfrelsi, sérstaklega þegar kemur að trúmálum.  Nú nýlega voru refsilög við guðlasti felld úr gildi í Englandi og er það mikil framför sem ætti að vera okkur Íslendingum til fyrirmyndar því enn eru í gildi fáránleg lög þessa efnis hérlendis. 

Mynd hollendingsins er ekki ærumeiðandi fyrir Islam.  Morðingi Theo Van Gogh er ærumeiðandi fyrir Islam.  Al-Sadr er ærumeiðandi fyrir Islam.  Þeir æsingarmenn haturs og óþols gagnvart öðrum en múslimum sem sýndir eru í "Fitna" eru ærumeiðandi fyrir Islam.  Sérstök Íslömsk mannréttindayfirlýsing múslima, sk. Kairó-yfirlýsingin, sem tekur mið af Sharía lögum bókstafstrúarmanna, er ærumeiðandi fyrir Islam.  Hryðjuverkin í New York, Madrid og London eru ærumeiðandi fyrir Islam.

Við skulum standa í báða fætur og gefa ekki þumlung eftir af góðum gildum okkar.  Múslimar sem vilja lifa eftir Sharía skulu gera það í þeim löndum sem það kjósa.

Arabaleiðtogar mótmæla „Fitna"

Orð í tíma töluð - fyrir löngu síðan

 Á vef Vantúar rakst ég á eftirfarandi tilvitnun í Níels Dungal læknis sem árið 1948 gaf út bókina "Blekking og þekking".  Mér finnst þessi orð hans eiga sérstaklega við í dag, ekki síður en í hans samtíma. 

 "Hver einasti læknir, sem hefir augun opin, gerir sér ljóst hve fyrirhafnarsamt það er að öðlast þekkingu um starfsemi mannslíkamans. Og hver einasti menntaður læknir veit, að engin framför hefir nokkurntíma orðið á því sviði nema fyrir einbeitingu á athugun, gagnrýni, vinnu og þolinmæði. En að öll afskipti trúarbragða af heilbrigðismálum, sem í gegn um aldirnar hafa verið mjög mikil, hafa, eins og allt annað sem er byggt á fáfræði og blekkingum, reynst lítilsvirði og ekki komið að gagni við lækningu á nokkrum sjúkdómi.

Og þegar menn sjá í gegn um blekkingarhulu töfrakenndra helgiathafna og vita hve einskisverðar þær hafa reynst til lækninga, er þá nokkur furða þótt menn verði tortryggnir á önnur heilög „sannindi", sem ekki eru skilningarvitunum aðgengileg?"

Níels Dungal, læknir

Smá djús til að sötra á yfir páskana.  Eigið þá annars gleðilega!  Páskaegg nr 3? eða stærra?